بررسی آثار و فضلیت های نماز شب
عظمت و فضیلت نماز شب و تهجّد
از عظمت و فضیلت خیلی از مسائل بی خبر هستیم و به ارزش خیلی از اموری که اهل بیت (علیه السلام) مداومت داشتند مانند فضیلت نماز شب بی توجه هستیم، و در عوض دنیا و مسائل مادی را با تلاش فراوان طلب مینماییم! واقعا چرا؟!
مداومت بر نماز شب و تهجد دارای آثار و برکات فراوانی است و موجب خوشبختی در دنیا و آخرت می شود و کسی به مقامی از مقامات معنوی نمی تواند برسد، مگر از طریق شب زنده داری و نماز شب.
به خاطر جشن عروسی، دیدن سریال و فیلم های سینمایی، پخش زنده فوتبال تا نصف شب بیدار می مانیم، ولی یک دقیقه با خدای خود مناجات نمیکنیم.
آیا هنوز وقت بیداری از خواب غفلت و رسیدن به آگاهی و حقیقت نرسیده است؟!
بی خبری از عظمت و فضیلت نماز شب خواندن
[ای طالب اُنس با حضرت دوست] از جمله نوافلی که خیلی بر انجام آن تاکید شده، نماز شب است و تو از عظمت این نماز بی خبری که آن نوری است در مقابل ظلمت، و انسی است از وحشت، و خلوتی است از کثرت، و از امام صادق (علیه السلام) رسیده که « نماز شب، موجب رضایت پروردگار و محبت ملائکه و سنت انبیاء و نور معرفت و اصل ایمان و راحتی بدن و کراهت و ناخشنودی شیطان و سلاح بر دشمنان و موجب اجابت دعا و قبولی اعمال و برکت در رزق و شفیع بین انسان و مَلکُ الموت و چراغ گور انسان و فرش پهلوی او در قبر و جواب منکر و نَکیر و در قبر مونس و زائر انسان تا روز قیامت است.و چون روز قیامت شود، سایه ای بر بالای سر او و تاجی بر سر او و لباسی بر بدن او و نوری است که پیشاپیش او در حرکت بوده و پوششی بین او و آتش، و حجّتی بین او و خداوند متعال و مایه سنگینی میزان و جواز و گذرنامه عبور او از صراط و کلید بهشت می باشد.»
شب خیزان مناجاتی
[ای سالک کوی حضرت حبیب جلّ جلاله] در روایت آمده است که خدای متعال به یکی از صدّیقین وحی نمود که «برای من بندگانی است که من را دوست می دارند و من هم آن ها را دوست دارم، آنان مشتاق من و من هم مشتاق آن ها هستم و آنان مرا در یاد دارند و من هم به یاد آنان هستم، آن ها به من نظر دارند و من هم به آن ها نظر دارم؛ پس اگر تو قدم جای قدم آن ها نهی، تو را هم دوست خواهم داشت و اگر از راه آن ها منحرف شوی، عقوبتت خواهم نمود»او گفت: بار الها! نشانه های آن ها چیست؟! خطاب رسید: «آنان روزها هم چون چوپان مهربانی که مواظب گوسفندان خود می باشد، به سایه می نگرند و منتظر آمدن شب هستند و همان گونه که پرندگان، هنگام غروب با شور و شوق، عازم آشیانه خود می گردند، اینان هم، با همین حال به استقبال غروب خورشید می روند؛ پس آنگاه که شب فرا رسید و تاریکی همه جا را فرا گرفت و فرش ها پهن و همه گرد هم جمع شدند و هر دوستی با دوست خود خلوت نمود، اینان در برابر من به پای می ایستند و صورت های خود را بر خاک می نهند و با تلاوت آیات قرآن به مناجات و گفتگوی با من بر می خیزند و نعمت های مرا سپاس می گویند؛ پس آنان را می بینی که گاهی گریه می کنند و گاه شیون سر می دهند؛ گاهی آه می کشند و گاه از معاصی و گناهان، شکوه می کنند؛ گاهی ایستاده و گاهی نشسته اند؛ گاهی در حال رکوع و گاه در حال سجده اند؛ و آن چه را که آنان به خاطر من تحمّل می کنند همه را می بینم و شکوه هایی که از محبّت من بر لب دارند می شنوم.
اول چیزی که به آن ها عطا می کنم، سه چیز است:
یکی اینکه نور خودم را در دل های آن ها می افکنم، در نتیجه همان گونه که من از آن ها آگاهم، آن ها نیز از من با خبر خواهند بود.
دوم این که اگر آسمان ها و زمین ها و آنچه را که در این میان هست در میزان آن ها ببینم، باز آن را کم خواهم دانست.
سوم این که رو سوی آن ها می کنم؛ و به کسی که من رو سوی او کنم، آیا احدی می تواند بداند که به او چه عطا خواهم نمود؟!»
منبع: سایت دلدادگان