این بقعه، بالای تپه ای خارج از روستای چاه مجنون، میان قبرستان عمومی روستا قرار دارد؛ روستای چاه مجنون از توابع بندر طاهری شهرستان کنگان است و بر روی طول جغرافیایی ۵۲ درجه و ۲۲ دقیقه و عرض جغرافیایی ۲۷ درجه و ۳۹ دقیقه واقع شده و ۱۵ متر از سطح دریا ارتفاع دارد.
 
بقعه سید ابراهیم دارای ابعاد 6.75×3.80 سانتی متر است. از سنگ لاشه و گچ ساخته شده و از ظاهرش پیداست که قدمتی ندارد. دارای درب آهنی کوچکی به عرض 95 سانتی متر است که داخل ایوان ستون دار باز می شود. این ایوان در جانب شرق قرار دارد و ابعادش عبارت است از: 6.75 در 3.40 سانتی متر. دیوارهای بقعه از داخل نازک کاری گچ و از بیرون پلاستر سیمان شده. سقفش تیر آهنی و کف آن سیمانی و مفروش به موکت است. بر فراز آن گنبد هرمی چهار ترک، به رنگ سبز و ارتفاع یک و نیم سانتی متر استوار شده و زیر آن قبر ساده و بدون ضریح سید ابراهیم قرار دارد که پارچه ای سبز رویش کشیده اند.
 
از نسب مدفون در این بقعه و کیفیت زندگانی و شرح حالش اطلاعی حاصل نشد. نگارنده احتمال می دهد این بزرگوار از اقوام و یاران امیر جمال الدین است که بر دستان مدفون است و اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم در گرمسیرات فارس از جمله کنگان به تبلیغ دین به خصوص مذهب جعفری مشغول بوده است. اگر این احتمال صحیح باشد نسب ایشان به امام هادی (علیه السلام) می رسد. احتمال دیگری هم می توان داد و آن این که سید ابراهیم از نسل شاه ابوالقاسم مدفون در روستای بی بی خاتون شهرستان دیر باشد چرا که بنابر تصریح کتب انساب، شاه ابوالقاسم در بندر سیراف نسل داشته است. اگر احتمال دوم صحیح باشد نام برده بعد از چند واسطه به امام حسن مجتبی (علیه السلام) می رسد (والله اعلم بالصواب).
 
این زیارتگاه به واسطه وجود درختان کنار و نخل های موجود در اطرافش و واقع شدن بر تپه ای کم ارتفاع و مشرف به آب های نیلگون خلیج فارس، دارای چشم انداز زیبایی است. متأسفانه راه بقعه خاکی و بجز یک باب آب انبار و حیاتی کوتاه، امکانات دیگری ندارد.  
 
منابع:
1. دکتر محمد حسین پاپلی یزدی، فرهنگ آبادی ها و مکان های مذهبی کشور، ص ۱۷۶.
۲. غلامحسین هادی نژاد، زیارتگاه های استان بوشهر، ج اول، صص ۷۳ – ۴۱.
٣. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۸/9/15
 
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر دوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص12-11