این بقعه در شهرستان تنگستان، بخش دلوار، دهستان دلوار، حدود پانصد متری شمال روستای باشی، حوالی محله قدیمی گزک، سمت شرق جاده ساحلی بوشهر – کنگان قرار دارد؛ روی طول جغرافیایی ۵۱ درجه و 05 دقیقه و عرض جغرافیایی ۲۸ درجه و 41 دقیقه و ارتفاع ۱۰ متری از سطح دریا واقع گردیده. در اطراف این بقعه پنج نخلستان معروف قرار دارد: «باغ کشوری» در شمال، «باغ گزک» در جنوب، «باغ محمد حسینی» در مشرق، «باغ کر» در غرب و «باغ کرمد مری» در شمال غرب؛ بقعه در ۹ کیلومتری جنوب شهر دلوار قرار دارد.
 
اتاق بقعه در سال ۱۳۸۰ خورشیدی به سرپرستی «خضر عوض پور» و نذورات مردمی تجدید بنا شده؛ بقعه شامل اتاقی هشت ضلعی است که با مصالحی چون: بلوک و سنگ ساخته شده است؛ بر فراز بقعه گنبد مدور و بزرگی به ارتفاع ۳ متر با دو مناره در دو طرفش استوار شده که زیر آن چهار دریچه برای تهویه هوا و روشنایی گذاشته اند. درب اصلی آن از جانب شرق و درون ایوانی ستون دار باز شده و دو پنجره آهنی یک متری در ضلع جنوب غربی قرار دارد. دیوارهایش از بیرون سیمان و از درون به جز ازاره که دارای سنگ مرمر است، بقیه پوشش سیمان سفید دارد. کف اتاق مفروش به موکت است. و درست زیر گنبد، ضریحی آلومینیومی به ارتفاع ۲ متر روی قبری چهار گوش، که پارچه ای سبز رویش کشیده اند نصب شده است. روی قبر، گنبدچه ای ساخته اند و کنارش حفره ای است که برخی خاک درون آن را برای تبرک بر می دارند.
 
برخی از مطلعین محلی معتقدند که مدفون در این بقعه نامش «شاه نصر الدین» و از اعقاب امام سجاد (علیه السلام) است. دکتر محمد مهدی فقیه بحر العلوم، نسب شناس ومحقق نامدار کشور، اگر چه در خصوص نسب مدفون در این بقعه با این عده هم عقیده است، اما معتقد است که نام وی «ناصر الدین» است و نه «نصر الدین»، معظم له، ناصر الدین را سیدی جلیل و شریف از اعقاب امام سجاد (علیه السلام) می داند که در سال ۷۲۵ هجری قمری فوت نموده و نسبش چنین است: حسین ملقب به ناصر الدین بن حسن سراج الدین بن مظفر الدین ملک شاه بن جعفر رکن الدین بن محمد شمس الدین بن علی صدر الدین بن حسن بدر الدین بن ابراهیم نظام الدین بن حسین بن احمد فخرالدین بن حمزه ناصر الدین بن حسین بن ابراهیم بن زیدبن حسن ابوعلی الاصغر بن ابو عبداله احمد المنجم بن ابو جعفر محمد الاعلى بن عیسى ابو محمد بن ابوالحسین یحیی بن حسین ابو عبداله بن زید شهید بن امام سجاد (علیه السلام)؛ ناگفته نماند که قول ضعیفی هم وجود دارد که این مکان قدمگاه است؛ که البته این عده مدرکی برای صدق مدعای خود ندارند.
 
شاه نصرالدین در باور مردم باشی و دیگر روستاهای تنگستان دارای جایگاه ویژه ای است؛ آن ها معتقدند اگر فردی با عقیده ای صاف و پاک، از وی چیزی بخواهد حاجتش روا خواهدشد. خاک قبر و آب چاهش را شفابخش دانسته و در ایام پنج شنبه تعطیلات و روز سه شنبه و شب آن، به طور خاص در جوارش جمع شده به دعا و راز و نیاز می پردازند. علاوه بر مردم تنگستان، در فصل بهار و ایام نوروز مشتاقان و دوست داران از دیگر مناطق هم به زیارتش می آیند. این بقعه در حال حاضر دارای امکاناتی چون :نماز خانه، زائرسرا، آشپزخانه، سرویس بهداشتی، آب لوله کشی و برق است.
 
گورستان روستا و نیز تربت پاک شهیدان «ماشاء الله محمدی» و «حیدر افساء» از شهداء سرفراز جنگ تحمیلی در کنار همین بقعه است.
 
منابع:
١. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱ (خورموج )، ص ۱۵.
2. دست نوشته دکتر محمد مهدی فقیه محمدی بحرالعلوم گیلانی، مسؤول مؤسسه دائره المعارف بقاع متبرکه.
3. دست نوشته علی رزمجو، معلم و مطلع، باشی اصل، ساکن خورموج، مورخ، ۱۳۸۹/3/11
۴. گفتگو با زایر حسین حاجی زاده، ساکن عامری، ۱۳۸۵/5/10
۵. گفتگو با علی پورمراد، معلم، ساکن باشی، 1386/5/22
6. مشاهدات نگارنده، ۱۳۸۶/2/11
 
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر دوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 127-125