هدف اصلى از بعثت انبیاى الهى، ابلاغ کلام خدا به مردم و آموزش روش صحیح زندگى است. اما برخى از مسائل دینى؛ مانند قوانین مالى، جهاد و … بدون در دست داشتن قدرت حاکم، تحقق نمییابد. حال اگر مدیریت جامعه تسلیم خواستههاى انبیا نگردد، بر خود ایشان واجب است که در پى اقدامى عملى، قدرت را به دست گرفته و در انجام دستورات الهى، تمام سعى خویش را به کار ببندند؛ از اینرو لازم بود تا برخى از انبیاى الهى، مانند سلیمان(ع)، محمد(ص) و… در قالب حکمرانان جامعه، دارای قدرت در مُلک و حکومت باشند تا هدف از رسالت انبیا به مشکل برنخورد.
اما اینکه چرا باید، سلیمان(ع) در میان دیگر انبیا داراى حکومتى منحصر و ویژه باشد؟! میتواند دلایل مختلفی داشته باشد؛ مانند:
- هر یک از انبیا، باید براى اثبات نبوّت خویش دلیلى به نام معجزه، از خود بروز دهد، که در طول تاریخ تکرار نشود؛ لذا به تناسب اوضاع جامعه آنروز، خداوند حکومت بیمانند را به عنوان اعجاز سلیمان(ع) برگزید.
- اعطاى حکومت منحصر به فرد، به سلیمان نبى به دلیل تقاضاى خود ایشان از خداوند متعال بود و هر پیامبر دیگرى هم، چنین چیزى میطلبید خدا به او میداد. بنابراین، سخن از افزونطلبى، انحصارجویى برای ارضای هواهای نفس امّاره نیست، بلکه سخن از این است که کمال نبوّت در این است که از نظر معجزات ویژگیهایى داشته باشد که آنرا از نبوّت انبیاى دیگر مشخص کند، و سلیمان(ع) جویای چنین ویژگیهایی بود.
گفتنی است در مقایسه حکومت حضرت مهدی(عج) با حکومت سلیمان(ع)، بر اساس عقیده ما مسلمانان حکومت مهدى(عج) حکومتى است جهانى و مسلّما گستردهتر از حکومت سلیمان؛ زیرا با تمام وسعتى که حکومت حضرت مهدى(عج) دارد و با همه امتیازاتى که آنرا از سایر حکومتها مشخص میکند، از نظر ویژگیها با حکومت حضرت سلیمان(ع) متفاوت است، و این حکومت سلیمان(ع) مخصوص نبوّت خودش بود.