به نظر شما آیا ممکن است در نزد خدا افرادی مثل من که هیچ گونه شهرتی ندارند مثلا از افرادی مثل امام جمعه بالاتر باشند؟ و در مورد این که در آن دنیا چگونه کارهای خوب انسان ها را در مقابل مسؤلیت شان محاسبه می کنند یعنی آیا اگر یک شخص کار خوب بیشتری داشته باشد مرتبه او بالاتر از کسی است که کار خوب کمتری دارد ولی مسئولیتی که بر عهده او بوده هم کمتر بوده؟

در پیشگاه خداوند مقام معنوی و درجات ایمانی بر اساس ایمان و عمل صالح اشخاص سنجیده می شود نه بر اساس شهرت و مسئولیت آنها . یعنی صرف داشتن مسئولیتی بزرگ و پستی حساس دلیل بر مقرب تر بودن و دارابودن مقام معنوی بالاتر نمی باشد . در جای خود ثابت شده که نیک بودن هر عملی دارای دو جنبه و بعد است : حسن فعلی و حسن فاعلی؛یعنی عمل نیک هم باید در خارج و اجتماع بشری دارای اثر مفید باشد و هم از نظر انتساب عمل به فاعل و انگیزه های نفسانی و روحی که موجب آن عمل شده است و عامل خواسته است به واسطه ی آن عمل و با وسیله قرار دادن آن به آن هدف ها و انگیزه ها برسد . حسن یک عمل از از نظر بعد اول بستگی به اثر خارجی آن دارد و از نظر بعد دوم بستگی به کیفیت صدور آن از فاعل دارد . اگر فاعل کار خیر را با نیت خیر انجام دهد ، عملش دو بعدی است و حسن فعلی و فاعلی هر دو را داراست ولی اگر عمل خیر را با انگیزه ریا و یا جلب منفعت مادی انجام دهد ، عملش یک بعدی است و هر چند در نظر مردم کار خوبی انجام داده و موردستایش و تحسین انها قرار می گیرد ولی در نزد خداوند ارزش و بهائی ندارد . بنا بر این ممکن است فردی سمت و پستی داشته باشد که از نظر کمیت به ظاهر کم اهمیت باشد و لیاز نظر کیفیت و در بعد معنوی و ملکوتی و در نزد خداوند ،بسیار ارزشمند و قیمتی باشد و بر عکس فردی که در نزد مردم ، مقام و موقعیتی عالی و ممتاز داشته باشد ولی ازنظر نیت و انگیزه در سطحی پایین و نازل باشد و در ملکوت عالم و بارگاه الهی قدر و قیمتی نداشته باشد . البته اگر فردی مسئولیتی بزرگ و موقعیت اجتماعی مهمی داشته باشد و در عین حال نیتی خیر و الهی داشته باشد ، با توجه به زحمت و رنجی که در راه عمل به وظیفه و انجام مسئولیت خطیر خود ،تحمل می کند نسبت به کسی که همین اخلاص و نیت را دارد و لی مسئولیتش سبک تر است در نزد خداوند منزلت و اجر والا تری دارد . حتی اگر دو نفر مسئولیتی یکسان و مشابه داشته باشند میزان اخلاص آنها تعیین کننده میزان قرب و جایگاه معنوی آنهاست و چون ما از نوع انگیزه و میزان اخلاص انسان ها آگاهی نداریم و نمی دانیم هر کس در سویدای دلش چه نیت و چه ربطی با خدایش دارد قضاوت در این باره سخت و دشوار است و نمی توان تنها بر اساس ظاهر عمل و کمیت آن اظهار نظر کرد .