پیامبران الهی از جمله پیامبر گرامی اسلام(ص) تلاش بر آن داشتند که تمام رفتار و گفتار خود که بر عملکرد دیگران تأثیرگذار است را با استفاده از الهامات پروردگار انجام دهند و پیام خداوند را از این طریق به گوش جهانیان برسانند.
از طرفی مصلحت پروردگار بر این قرار گرفته بود که بخشی از این الهامات به صورت یکپارچه و در قالب کتابی مقدس در اختیار عموم قرار گیرد. در همین راستا، کتاب مقدس پیامبر اسلام(ص)، قرآن نام دارد که در آن، هرآنچه مصلحت خدا در گردآوری آن به صورت یکپارچه بوده، وجود دارد.
البته آیات قرآن نیز در واقع، احادیثی قدسی میباشند که اتفاقاً به این واقعیت در قرآن نیز تصریح شده است: «اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدیثِ کِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِی»؛[1] پروردگار بهترین حدیثها (آیات قرآنی) را نازل فرمود … .
اما در نگاهی خاص و در دانش حدیث به هرآنچه از پیامها و الهامات الهی متفرقهای که عین متن آن در قرآن وجود نداشته اما حضرتشان و یا دیگر معصومان آنها را در اختیار مردم قرار دادند، حدیث قدسی گفته میشود.
با این وجود به این نکته نیز باید توجه داشت که برخی احادیث قدسی نیز در منابع روایی وجود دارند که معصومی واسطه در استناد آنها به پروردگار نشده است که چنین روایاتی را تنها بعد از انطباق با آموزههای پذیرفته شده دینی، باید پذیرفت.
از طرفی مصلحت پروردگار بر این قرار گرفته بود که بخشی از این الهامات به صورت یکپارچه و در قالب کتابی مقدس در اختیار عموم قرار گیرد. در همین راستا، کتاب مقدس پیامبر اسلام(ص)، قرآن نام دارد که در آن، هرآنچه مصلحت خدا در گردآوری آن به صورت یکپارچه بوده، وجود دارد.
البته آیات قرآن نیز در واقع، احادیثی قدسی میباشند که اتفاقاً به این واقعیت در قرآن نیز تصریح شده است: «اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدیثِ کِتاباً مُتَشابِهاً مَثانِی»؛[1] پروردگار بهترین حدیثها (آیات قرآنی) را نازل فرمود … .
اما در نگاهی خاص و در دانش حدیث به هرآنچه از پیامها و الهامات الهی متفرقهای که عین متن آن در قرآن وجود نداشته اما حضرتشان و یا دیگر معصومان آنها را در اختیار مردم قرار دادند، حدیث قدسی گفته میشود.
با این وجود به این نکته نیز باید توجه داشت که برخی احادیث قدسی نیز در منابع روایی وجود دارند که معصومی واسطه در استناد آنها به پروردگار نشده است که چنین روایاتی را تنها بعد از انطباق با آموزههای پذیرفته شده دینی، باید پذیرفت.