کمک کردن به فامیلهای نیازمند ارزشمندتر از کمک به دیگران است. امام على(ع) به نقل از رسول خدا(ص) فرمود: «شروع كن از كسى كه مخارج ايشان را تأمين میكنى. مادرت، پدرت، خواهرت، برادرت. سپس هر كه نزديکتر است و صدقه پذيرفته نيست در حالى كه يكى از بستگان، فقير و محتاج باشد».[1]
همچنین از امام صادق(ع) پرسيدند: آيا صدقه دادن به فقيرانى كه بر در خانهها میآيند بهتر است يا به خويشاوندان؟ آن حضرت فرمود: «نه، بهتر آن است كه صدقه را براى خويشان خود بفرستد، و اين اجر و پاداش بيشترى دارد».[2]
حتی اگر این فامیل، دشمنی هم با انسان داشته باشد باز هم کمک به وی دارای ثواب زیادتری میباشد، چنانچه از حضرت امام صادق(ع) روايت شده: «از رسول خدا(ص) سؤال شد كه كدام قسم صدقه از ساير صدقات ثوابش بيشتر است؟ پیامبر(ص) فرمود: صدقه دادن به رَحِم و خويشاوندى كه كينه شخص صدقه دهنده را به دل داشته باشد».[3]
البته این تا زمانی است که در میان فامیلان نیازمندی وجود داشته باشد، امّا اگر زمانی در میان بستگان، فرد محتاجی پیدا نشد در این صورت باید به دیگران کمک کند.
نظر به اینکه هر شخصی نسبت به بستگانش آگاهی بیشتری دارد و اگر در میان آنان شخص نیازمندی باشد وی را میشناسد بر این اساس، اگر همه ما به این وظیفه عمل کنیم دیگر در جامعه، نیازمند و فقیری موجود نخواهد بود.
همچنین از امام صادق(ع) پرسيدند: آيا صدقه دادن به فقيرانى كه بر در خانهها میآيند بهتر است يا به خويشاوندان؟ آن حضرت فرمود: «نه، بهتر آن است كه صدقه را براى خويشان خود بفرستد، و اين اجر و پاداش بيشترى دارد».[2]
حتی اگر این فامیل، دشمنی هم با انسان داشته باشد باز هم کمک به وی دارای ثواب زیادتری میباشد، چنانچه از حضرت امام صادق(ع) روايت شده: «از رسول خدا(ص) سؤال شد كه كدام قسم صدقه از ساير صدقات ثوابش بيشتر است؟ پیامبر(ص) فرمود: صدقه دادن به رَحِم و خويشاوندى كه كينه شخص صدقه دهنده را به دل داشته باشد».[3]
البته این تا زمانی است که در میان فامیلان نیازمندی وجود داشته باشد، امّا اگر زمانی در میان بستگان، فرد محتاجی پیدا نشد در این صورت باید به دیگران کمک کند.
نظر به اینکه هر شخصی نسبت به بستگانش آگاهی بیشتری دارد و اگر در میان آنان شخص نیازمندی باشد وی را میشناسد بر این اساس، اگر همه ما به این وظیفه عمل کنیم دیگر در جامعه، نیازمند و فقیری موجود نخواهد بود.
[1]. «قَالَ سَمِعْتُ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ يَقُولُ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ يَقُولُ ابْدَأْ بِمَنْ تَعُولُ أُمَّكَ وَ أَبَاكَ وَ أُخْتَكَ وَ أَخَاكَ ثُمَّ أَدْنَاكَ فَأَدْنَاكَ وَ قَالَ لَا صَدَقَةَ وَ ذُو رَحِمٍ مُحْتَاج»؛ شیخ مفيد، محمد بن محمد، الإختصاص، محقق و مصحح: غفارى، على اكبر، محرمى زرندى، محمود، ص 219، المؤتمر العالمى لالفية الشيخ المفيد، قم، چاپ اول، 1413ق.
[2]. «عَنْ عَمْرِو بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ سُئِلَ عَنِ الصَّدَقَةِ عَلَى مَنْ يَسْأَلُ عَلَى الْأَبْوَابِ أَوْ يُمْسِكُ ذَلِكَ عَنْهُمْ وَ يُعْطِيهِ ذَوِي قَرَابَتِهِ فَقَالَ لَا بَلْ يَبْعَثُ بِهَا إِلَى مَنْ بَيْنَهُ وَ بَيْنَهُ قَرَابَةٌ فَهَذَا أَعْظَمُ لِلْأَجْر»؛ شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص 142، دار الرضى، قم، چاپ اول، 1406ق.
[3]. «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) أَيُّ الصَّدَقَةِ أَفْضَلُ قَالَ عَلَى ذِي الرَّحِمِ الْكَاشِح»؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، محقق و مصحح: غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 4، ص 10، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق.