جاودانگی بهشت بدون خستگی

مومنینی را که خداوند متعال به آنها وعده بهشت داده است ،که تا برای همیشه در آن جا متنعم به نعمات الهی باشند ، خودشان و مکان زندگی جاویدشان دارای ویژگیهائی است که در اینجا به آن اشاره می کنیم .اولاً: مومنین دربهشت به دیدار یکدیگر می روند و از فیوضات و درک مادی و معنوی یکدیگر بهره مند می شوند همواره لب به تحیت و سلام می گشایند و از هر گونه سخن لغو و بیهوده به دور می باشند .
ثانیاً: از نعمت هائی که خداوند متعال برایشان معین نموده بهره مند می برند که در نهایت لذت و خوشبختی به سر می برند بطور مثال : از شراب بهشتی که از مستی و سستی بدور است می نوشند از میوه ها و غذاهای بهشتی که سیر نشدنی است تناول می کنند از آبهائی که هیچ گاه گندیده و طعمش تغییر نمیکند می نوشند و استفاده می کنند دائما در آسایش و امنیت و نعمت به سر می برد که تمام نشدنی و گذرا نمی باشد .
ثالثاً: بهشت دارای مراتب و درجات بی شماری است که هر مومنی بر اساس میزان ایمان و عمل صالح خود در آن جایگاه قرار دارد امیر مومنان علی (ع) می فرمایند : بهشت دارای درجاتی است که یکی بر دیگری برتری دارد و دارای منازلی است که با هم تفاوت دارد .
رابعاً: عالم بهشت ویژگیهایش با عالم دنیا و ماده متفاوت است (هر چند مصادیقی از آن نعمات در این دنیا بصورت ظاهری وموقتی وجود دارد همچون میوه ها باغ و بستان شیر و عسل و غیره تفاوت این عالم با بهشت
1- نعمتهای دنیائی تمام شدنی است فاسد شدنی است محدود وموقت است
سیر شدنی است باعث دلزدگی است
ولی نعمت های بهشتی هیچ کدام از این ویژگیهای فوق را ندارد
یعنی هیچگاه تمام نمی شود هیچوقت فاسد و تباه نمی شود در هر زمان وجود دارداز خوردنش سیر نمی شود باعث دلزدگی یا دل درد و شکم درد نمی شود .
2- امور و فعالیتهای دنیائی باعث رنج و درد و خستگی و غم و اندوه می باشد ولی امور و فعالیتهائی که در بهشت مومنین انجام می دهند همواره با سلام و تحیت و آسایش رفاه دائمی و بدور از هر گونه خستگی و ملالت و غم و اندوهی می باشد .
بحث خلود و جاودانگی در بهشت و ابدیت در آن مکان برای ما ویژگیهای ابدی و دائمی در دنیا تصور و تلقی می شود که در کنارش یکنواختی ، خستگی و سایر مسائل عالم ماده است در حالیکه این ویژگیها در بهشت وجود ندارد پس بهشت موعود که در قرآن و روایات بیان و توصیف گردید و اولیاء الهی اشتیاق آنرا و بهره مندی از لذات آنرا دارند ، همواره بهشتیان را به سمت نهایت لذت و بهره مندی و پیمودن مراتب و درجات اش سمت و سوق می دهد که نهایت آن دیدار خداوند متعال در هر روز هفتاد مرتبه که خداوند از آنها خشنود و آنان از خدا خشنود که این فوز عظیم ورستگاری است .
منابع :
1- میزان الحکمه، محمدی ری شهری،جلد 2.
2- تفسیر نمونه، سوره هود، آیه 108.
3- بهشت و بهشتیان – فاطمه کریمی .
4- میزان الحکمه، محمدی ری شهری،جلد 2.
5- بهشت و جهنم، احمد حبیبیان .
6- معاد در قرآن، آیت الله جوادی آملی.
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی