جمع بین زندگی و دل نبستن به دنیا چگونه است؟

کیفیت جمع میان زندگی و دل نبستن به آن. در پاسخ لازم است به نکاتی اشاره بکنیم: الف – آنچه که در ابتدا مهم است این است که انسان شناخت لازم نسبت به دنیای مذموم و دنیای ممدوح به دست آورد. بداند که مقصود از مذموم و ممدوح آن چیست؟ چرا که تا موضوع مسأله را نشناسد نمی تواند نسبت به حلّ آن اقدام بکند. بنابراین اولین مرحله این است که هر دو را بشناسد حضرت امام خمینی(ره) از مجلسی(ره) چنین نقل می کند که چکیده آن این است: دنیای مذموم اموری است که انسان را از اطاعت خدا و دوستی او و تحصیل آخرت باز می دارد. و هر چه باعث رضای خدای سبحان و قرب او شود دنیای ممدوح و از آخرت محسوب می شود. گرچه به حسب ظاهر از دنیا باشد. بنابراین کارهایی مثل تجارت، زراعت، و صنعت که مقصود از آنها معیشت عیال و زندگی است، اگر برای اطاعت امر خدا و صرف کردن آنها در مصارف خیریه و اعانت به محتاجان و غیر آن باشد، همه از آخرت اند گرچه مردم آن را از دنیا دانند. و ریاضات مبتدعه و اعمال ریائیّه، گرچه با تزهّد و انواع مشقت هم همراه باشد از دنیای مذمومه به حساب می آید. سپس خودشان می فرمایند: آنچه مذموم است دنیای خود انسان است، (امام خمینی(ره)، اربعین حدیث، ص 118 و 119). در عوض آن اگر آخرت را مقصد زندگی قرار بدهد در حیات خود غنا و احساس بی نیازی خواهد کرد. در حدیث آمده است. سپس هر که صبح و شام کند و دنیا را بزرگترین همّ خود قرار دهد، خداوند فقر را بین دو چشمش قرار دهد. و هر کس که صبح و شام کند و آخرت بزرگترین همّ او باشد، خداوند غنی را در قلب او قرار دهد، (نقل از اربعین حدیث امام(ره)، ص 126).