حجاب و فطرت-حجاب و خودآرایی

خداوند حکیم هیچ میلی را در بشر بی پاسخ نگذاشته و به منظور ارضای هر یک از آنها راهکارهای مناسب را در قالب احکام و قوانین خاص از طریق انبیاء اولیائش به انسان ارائه کرده و در هر مورد زمینه و ابزار لازم را برای او فراهم آورده از جمله نیازهای فطری بشر تمایل به حجاب و پوشش و از طرفی میل به خود آرایی و زیبایی است اسلام در پاسخ به هر دوی این نیازها حجاب را به عنوان یک تکلیف شرعی البته با کیفیت و ویژگی خاص و متناسب با کار و فعالیت و مسئوولیت اجتماعی و ساختار جسمی و تمایلات روحی زن و مرد بر هر دو واجب اعلام فرموده و از طرفی میل به زیبایی و خود آرایی را نیز سرکوب نکرده بلکه بنا به مصالحی که این مصالح تک تک افراد بشر را در بر می گیرد برای آن شرایط و حدود قایل شده لازم به ذکر است که در اسلام پرداختن به زیبایی در جنبه های ظاهری زندگی انسان اهمیت دارد اما این امر را هرگز به طور مطلق نمی پذیرد بلکه زیبایی ظاهری اعم از آرایش چهره و مو و پوشیدن لباس زیبا و پرداخت به تجملات زندگی تا آنجا قابل قبول است که با کسب جمال باطنی و شرف انسانی مخالفت نداشته باشد و لذا طبق همین معیار است که اسلام در برخورد با جلوه های زیبا و بهره برداری از زیبایی های ظهاری به انسان آزادی مطلق نداده طبق این قاعده استفاده از لباس زیبا کفش زیبا و اصولاً پرداختن به زیبایی و تجملات ظاهری تاجایی خوب و پسندیده است که به زشتی روح و از دست رفتن فضایل و کمالات انسانی و عصیان و سرکشی در برابر خدا منجر نگردد و هویت انسانی او را لکه دار نسازد در عالم آفرینش زن مظهر جمال و زیبایی است طبیعی است که اگر زن بخواهد بدون پوشش و حجاب جاذبه های خویش را در معرض دید نامحرم قرار دهد و حتی با پرداختن به آنها خود را زیباتر و جذاب تر از آنچه هست و انمود کند و به جلوه گری می پردازد مسلم است که در پی این جلوه گری امنیت و سلامت اخلاقی جامعه و شخصیت اجتماعی زن دچار آسیب شود و در اثر این آسیب کمالات معنوی و فضایل اخلاقی بی رنگ و محو شود از اینرو اسلام برای حفظ امنیت و سلامت اخلاقی تک تک افراد جامعه زنان را ملزم به رعایت حجاب و پوشش کامل در برابر نامحرم نموده و برای پاسخگویی به نیاز خود آرایی و زیبایی طلبی او تبرج و آرایش و خودنمایی او را در حد معقول و منطقی و بدور از اسراف منحصر به محارم و شوهر داشته است و اتفاقاً تاکید هم کرده است بلکه جزء ظایف او شمرده است و دانسته چرا که به هر حال طبق آموزه های دینی اسراف و افراط در امور مجاز نیز آدمی را از معنویت و درک زیبایی و صفای باطن و رسیدن به مراتب عالی کمال انسانی باز می دارد .و این خود بازگشت به نیاز غریزی زن است بنابراین نه با حذف غرایز موافق است و نه با بی نظمی و بی قانونی آن بلکه می گوید رفع و برآوردن همه غرایز در قالب نظم و هر نظمی هم دو مولفه دارد 1- هدفمندی 2- ارتباط بین بعضی اجزاء پس غریز خود آرایی باید در قالب زوجیت باشد و هدف آن سکون وآرامش شوهر در عین حال رفع غریزی خود خانمها است .به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی