حسن ظن به خدا

حسن ظن به خداوند؛ یعنی، در امور مختلف به او امیدوار بودن و مأیوس نشدن از درگاه او؛ مثلاً اگر توبه می کند، امیدوار به مغفرت الهی باشد و اگر دعا می کند، امید به اجابت داشته باشد و… هم چنین در امور مختلف خویش، او را یار و یاور خود ببیند و همواره به آینده خویش از جانب خداوند، امیدوار باشد که إِنَّ اَلْعاقِبَةَ لِلْمُتَّقِینَ ؛ (11:49)