حضرت علی اصغر (ع) طفل شش ماهه امام حسین (ع) بودند که به شیوه ناجوانمردانه‌ای در صحرای کربلا به شهادت رسیدند. روایت‌های متفاوتی از نحوه شهادت این طفل بی‌گناه وجود دارد که ما در این مقاله به چند مورد از معتبرترین آن‌ها خواهیم پرداخت.

حضرت علی اصغر و واقعه کربلا

حضرت علی اصغر (ع)، در ده رجب سال ۶۰ هجری قمری متولد شد و در ده محرم سال ۶۰ هجری قمری به شهادت رسید. سن ایشان مطابق با تاریخ ذکر شده، شش ماه بوده است. ایشان فرزند خردسال امام حسین (ع) بودند و با لبان تشنه پس از سه روز بی‌آبی، به شهادت رسیدند.

نحوه شهادت حضرت علی اصغر

روایت شهادت علی اصغر در کتاب تاریخ یعغوبی، با روایات دیگر از شهادت علی اصغر، اندکی متفاوت است. به منظور برداشت بهتر از نحوه شهادت حضرت علی اصغر، از دو کتاب متفاوت، دو روایت درباره شهادت ایشان ذکر می‌کنیم:

نحوه شهادت علی اصغر مطابق با کتاب تاریخ یعغوبی

در کتاب “تاریخ یعغوبی”، نحوه شهادت علی اصغر (ع) به شرح زیر است:

تَقَدَّموا رَجُلاً رَجُلاً، حَتّى بَقِیَ وَحدَهُ ما مَعَهُ أحَدٌ مِن أهلِهِ، ولا وُلدِهِ ولا أقارِبِهِ.
یاران امام حسین علیه السلام یک به یک گام پیش نهادند [و رزمیدند و شهید شدند]تا این که امام علیه السلام تنها ماند و هیچ یک از [مردان]خانواده و فرزندان و نزدیکانش با او نماند.

فَإِنَّهُ لَواقِفٌ عَلى فَرَسِهِ، إذ اُتِیَ بِمَولودٍ قَد وُلِدَ لَهُ فی تِلکَ السّاعَهِ، فَأَذَّنَ فی اُذُنِهِ.
او بر بالاى اسبش بود. کودکى را که همان ساعت متولّد شده بود، برایش آوردند؛
 
و جَعَلَ یُحَنِّکُهُ إذ أتاهُ سَهمٌ فَوَقَعَ فی حَلقِ الصَّبِیِّ فَذَبَحَهُ.
امام حسین علیه السلام در گوشش اذان گفت و کامِ او را بر مى داشت که تیرى آمد و در گلوى کودک نشست و ذبحش کرد.

فَنَزَعَ الحُسَینُ علیه السلام السَّهمَ مِن حَلقِهِ، وجَعَلَ یُلَطِّخُهُ بِدَمِهِ ویَقولُ: وَاللّه لَأَنتَ أکرَمُ عَلَى اللّه مِنَ النّاقَهِ، و لَمُحَمَّدٌ أکرَمُ عَلَى اللّه مِن صالِحٍ! ثُمَّ أتى فَوَضَعَهُ مَعَ وُلدِهِ وبَنی أخیهِ.
امام حسین علیه السلام تیر را از گلوى او بیرون کشید و خونش را به بدن او مالید و گفت: «به خدا سوگند تو نزد خدا از شتر صالح گرامى ترى و محمّد صلى الله علیه و آله نیز نزد خدا از صالح، گرامى‌تر است». سپس آمد و او را کنار فرزندان و برادرزادگانش نهاد.

نحوه شهادت علی اصغر مطابق با کتاب نفس المهموم

مطابق با کتاب “نفس المهموم” امام حسین (ع) رو به سوی لشکریان یزید گفتند:

یا قَوْمِ، إِنْ لَمْ تَرْحَمُونی فَارْحَمُوا هذَا الطِّفْلَ.
اى مردم اگر به من رحم نمى‌‏کنید به این طفل خردسال رحم کنید.

امام (ع) در حال گفتن این سخنان بودند که به ناگاه تیرى از سوى ستمگرى سیاه‌دل، حرمله بن کامل اسدى، گلوی طفل را پاره کرد و گوش تا گوش را درید.
امام علیه‌السلام کف دستش را زیر گلوى بریده طفل گرفت و، چون دستش از خون پر شد، آن را به آسمان پاشید.

امام دستانش را زیر گلوى طفل گرفت و گفت:

یا نَفْسُ اصْبِری فیما أَصابَکِ، الهی تَرى‏ ما حَلَّ بِنا فی الْعاجِلِ فَاجْعَلْ ذلِکَ ذَخیرَهً لَنا فی الْاجِلِ.
اى نفس! در برابر این همه مصیبت شکیبا باش! خدایا! تو مى‌‏بینى که در این دنیاى فانى چه مصائبى براى ما رخ داده، پس آن را براى روز رستاخیزمان ذخیره ساز.
(نفس المهموم، ص ۳۴۹)

سخن آخر

حضرت علی اصغر (ع)، فرزند خردسال امام حسین (ع) بودند که در مصاف کربلا، به شیوه ناجوانمردانه‌ای به شهادت رسیدند. حضرت علی اصغر طفلی شش ماهه بوده‌اند. روایات شهادت طفل خردسال امام حسین، جزییات متفاوتی نسبت به یکدیگر دارند، ولی کلیت ماجرا از این قرار است که وقتی امام (ع) کودک خود را به لشکر یزید نشان می‌دهد و طلب آب می‌کند، یکی از جنگجویان یزید، تیری به سمت گلوی کودک پرتاب می‌کند و طفل را به شهادت می‌رساند.

منبع: سایت ستاره