آیات عظام امام، فاضل و نورى: شعبده بازى و تردستى حرام است.[1]
آیه اللّه صافى: بنابر احتیاط واجب، شعبده بازى و تردستى حرام است.[2]
آیه اللّه خامنه اى: شعبده بازى حرام است؛ ولى بازى هایى که در آن سرعت حرکت و تردستى وجود دارد (و به عنوان نمایش و سرگرمى انجام مى گیرد) و شعبده محسوب نمى شود، اشکال ندارد.[3]
آیات عظام تبریزى، سیستانى و وحید: شعبده بازى، اگر عنوان حرامى بر آن مترتب شود، مانند ضرر رساندن به مؤمن، حرام است.[4]
آیه اللّه مکارم: بازى هایى که به عنوان نمایش و سرگرمى و تفریح انجام مى گیرد و هدفى جز تردستى و زرنگى شخص را به دنبال ندارد، جایز است؛ ولى اگر براى اغفال مردم باشد، نوعى از سحر محسوب مى شود و حرام است.[5]
آیه اللّه بهجت: تمام اقسام شعبده بازى حرام است؛ مگر آنکه نفس کار جایز و از لهو خارج و داراى غرض عقلایى و مشروع باشد.[6]
تبصره. شعبده عبارت است از، واقعى جلوه دادن آنچه که حقیقت ندارد بر اثر سرعت حرکت و انجام کار غیر عادى.
پاورقی:
1- امام، تحریر الوسیله، ج 1، مکاسب محرمه، م 16؛ نورى، استفتاءات، ج 2، س 565 و فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 962.
2- صافى، هدایة العباد، ج 1، م 1704.
3- خامنه اى، اجوبه، س 1229.
4- تبریزى، منهاج الصالحین، ج 2، م 22 و استفتاءات، س 1030 و 1031 ؛وحید، منهاج الصالحین، ج 3، م 22؛ سیستانى، منهاج الصالحین، ج 2، م 25.
5- مکارم، استفتاءات، ج 1، س 562.
6- بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 1455.
آیه اللّه صافى: بنابر احتیاط واجب، شعبده بازى و تردستى حرام است.[2]
آیه اللّه خامنه اى: شعبده بازى حرام است؛ ولى بازى هایى که در آن سرعت حرکت و تردستى وجود دارد (و به عنوان نمایش و سرگرمى انجام مى گیرد) و شعبده محسوب نمى شود، اشکال ندارد.[3]
آیات عظام تبریزى، سیستانى و وحید: شعبده بازى، اگر عنوان حرامى بر آن مترتب شود، مانند ضرر رساندن به مؤمن، حرام است.[4]
آیه اللّه مکارم: بازى هایى که به عنوان نمایش و سرگرمى و تفریح انجام مى گیرد و هدفى جز تردستى و زرنگى شخص را به دنبال ندارد، جایز است؛ ولى اگر براى اغفال مردم باشد، نوعى از سحر محسوب مى شود و حرام است.[5]
آیه اللّه بهجت: تمام اقسام شعبده بازى حرام است؛ مگر آنکه نفس کار جایز و از لهو خارج و داراى غرض عقلایى و مشروع باشد.[6]
تبصره. شعبده عبارت است از، واقعى جلوه دادن آنچه که حقیقت ندارد بر اثر سرعت حرکت و انجام کار غیر عادى.
پاورقی:
1- امام، تحریر الوسیله، ج 1، مکاسب محرمه، م 16؛ نورى، استفتاءات، ج 2، س 565 و فاضل، جامع المسائل، ج 1، س 962.
2- صافى، هدایة العباد، ج 1، م 1704.
3- خامنه اى، اجوبه، س 1229.
4- تبریزى، منهاج الصالحین، ج 2، م 22 و استفتاءات، س 1030 و 1031 ؛وحید، منهاج الصالحین، ج 3، م 22؛ سیستانى، منهاج الصالحین، ج 2، م 25.
5- مکارم، استفتاءات، ج 1، س 562.
6- بهجت، وسیلة النجاة، ج 1، م 1455.