ابراهيم ابورافع
برايش چند نام بيان كرده‌اند: ابراهيم، اسلم يا يسار، عبدالرحمن و هرمز و كنيه‌اش به «ابورافع» مشهور است.(1)
در خانه پيامبر بزرگ شده بود؛ خانه‌زاد پيامبر بود. پيامبر حكم حرام بودن صدقه را كه براي خانواده‌اش صادر كرده بود، براي او هم صادر كرد.(2)
ابتدا غلام بود؛ هم او خوب غلامي بود و هم غلام خانواده خوبي بود: غلام عباس بن عبدالمطلب كه به پيامبر هديه شد وقتي خبر اسلام آوردن عباس را به پيامبر داد، پيامبر خنديد و فرمود: «عباس خود را از بندگي بت‌ها آزاد كرد، تو هم آزادي.»(3) ولي از پيامبر جدا نشد و در همه جنگ‌ها كنار آن حضرت بود.(4)
همين در خدمت پيامبر بودنش، همين آزاد شده رسول خدا بودنش، همين علاقه‌اش به اهل بيت نبي اكرم(ص)، سبب شد خاندانش در طول تاريخ جزو پاك‌بازترين و معروف‌ترين خاندان‌هاي شيعه شوند و در ايمان و اسلام سوابق درخشاني داشته باشند.(5)
همدم پيامبر بود و در كنار آن حضرت. هنوز ازدواج نكرده بود و رسول خدا(ص) بايد براي ازدواجش فكري مي‌كرد.
پيامبر، سلمي را به او پيشنهاد كرد. او هم پذيرفت. پيشنهاد پيامبر خدا كه نمي‌تواند بد باشد.(6)

پی نوشت ها :
 

1. الاصابة في تميز الصحابه، ج 7، ص 134.
2. عبدالله مامقاني، تنقيح المقال، ج 9، ص 1.
3. همان، ص 134.
4. همان.
5. همان، ص 1.
6. همان.
 

منبع:گلبرگ ش 118