در بعضی ادیان، داستانی درباره حضرت آدم و حوا آمده که آنها با خوردن میوه ای که از طرف خداوند از آن منع شده بودند، عورت شان بر آنها آشکار شد. در قرآن نیز طی آیاتی به این ماجرا پرداخته شده است. این آیات را می توان در دو قسم بررسی کرد که قسم دوم بیشتر مورد بحث ما می باشد. دومین قسم از این آیات که از ریشه “بدی یبدی” به معنای آشکار شدن استفاده کرده است، هم از نظر تعداد بیشتر است و هم از نظر دلالت، بیشتر به این سؤال مرتبط می شود. این کلمه در آیات دیگری از قرآن نیز مورد استفاده قرار گرفته و با توجه به معنای این لفظ و استفاده ای که از آن در آیات دیگر شده، مفسران ترجمه لفظی این کلمه را در تبیین آیه آورده اند و این معنا که آنها قبل از خوردن میوه جاهل به قبح بوده اند و بعد از نمایانی عورات عالم به این قبح شده اند، از این آیات به دست نمی آید، بلکه ظاهر آیات به این معنا است که قبل از خوردن میوه، آشکاری عورات بر آنها نمایان نبوده و بعد از خوردن بر آنها آشکار شده است. از عوامل پنهان بودن می توان این امر را ذکر کرد که این موضوع مورد ابتلاء آنها نبوده است و آنها به همین جهت دغدغه چندانی نسبت به آن نداشتند.