«خدایا! به حق دو زاده‌شده این ماه! امام جواد(ع) و فرزندش امام علی نقی(ع)!…»، چرا در این فراز از دعای ماه رجب که منسوب به ناحیه مقدسه است یادی از میلاد امام علی(ع) در این ماه نشده است؟

در بخش اعمال و اذکار ماه رجب، دعایی کوتاه از امام زمان(عج) نقل شده است که با این عبارت شروع می‌شود: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِالْمَوْلُودَیْنِ فِی رَجَبٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الثَّانِی وَ ابْنِهِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَ أَتَقَرَّبُ بِهِمَا إِلَیْکَ خَیْرَ الْقُرْب‏…».[1]
در این دعا، با اشاره به ولادت امام جواد(ع) و امام هادی(ع) در ماه رجب، این دو بزرگوار واسطه قرار داده شده و از خدا خواسته شده است که به حق این دو امام، بهترین درجه قرب خدا را به دعا کننده عطا کند.
سؤالی که در این زمینه به ذهن می‌رسد این است که چرا از حضرت علی(ع) که تولد حضرتشان نیز در ماه رجب قرار دارد، یادی نشده است؟
در پاسخ باید گفت در دانش منطق ثابت شده که «اثبات شیء، نفی ما عدا نمی‌کند»؛ یعنی اگر بگوییم امام جواد و امام هادی در ماه رجب به دنیا آمده‌اند، معنایش آن نیست که تنها این دو امام در این ماه متولد شده‌اند و امام دیگری در این ماه به دنیا نیامده است!
از جهتی دیگر، این دعا نوعی توسل به این دو امام به شمار می‌آید و لزومی ندارد که هنگام توسل، نام همه امامان ذکر شود. لذا اشکالی ندارد که در بین امامانی که در این ماه متولد شده‌اند، به‌واسطه این دعا، تنها به دو امام معصوم متوسل شویم.
نکته پایانی آنکه با فرض پذیرش این دعا، گزارشی که نشانگر آن است که میلاد امام جواد(ع) در ماه رجب رخ داده تقویت می‌شود.