خداوند به کسی که به مقام رضا راه یافته، سه خصلت عطا میکند:«فَمَن عَمِلَ بِرِضَائِی اَلزِمهُ ثَلاثَ خِصَال: اَعرِفهُ شُکراً لا یُخالِطُهُ الجَهل؛ هر کس به خواست و رضای من عمل کند، سه خصلت به او عطا میکنم به او سپاسگذاری را میآموزم که با جهل همراه نمیگردد».
خداوند به بندگانی که طالب رضای او هستند، مقام حق شناسی و شکر گذاری عطا میکند، و علاوه این حق شناسی با جهل آمیخته نیست، بلکه نعمتهای خدا را میشناسند و در مقام شکر گذاری بر میآیند ما چون به همه نعمتهایی که خدا به ما عطا کرده، واقف نیستیم، اگر هم شکری به جا آوریم، محدود خواهد بود و در کنار آن ده ها ناسپاسی و ناشکری از ما سر میزند. در همان حال که پی به نعمتی برده ایم و از آن شکر گذاری میکنیم، از نعمتهای فراوان دیگر غافلیم، پس آن شکرگذاری همراه با غفلت و جهل نسبت به سایر نعمتهای خداست.
»وَ ذِکراً لا یُخَالِطُهُ النّسیَان وَ مَحَبَّةً لا یُوثِرُ عَلی مَحَبَّتِی مَحَبَّةَ المَخلُوقِین«
به او توجه و ذکری عطا میکنم که با فراموشی همراه نمیگردد و محبتی بدو میدهم که با داشتن آن هیچ محبتی را بر محبت من ترجیح ندهد.
خدا یاد و توجهی به او داده که همراه با نسیان و فراموشی نیست لذا هیچگاه از یاد او غافل نمیگردد، او عاشق خداست و عاشق هیچگاه معشوقش را فراموش نمیکند – این یاد و توجه ویژگی دومیاست که خدا به او میدهد.
ویژگی و خصلت سوم که خدا به رضا دهنده به خواست خود عنایت میکند، این است که نسبت به خود محبتی در دل او ایجاد میکند که هیچگاه محبت دیگری را بر آن ترجیح نمیدهد.
راهیان کوی دوست،آیت الله مصباح یزدی
خداوند به بندگانی که طالب رضای او هستند، مقام حق شناسی و شکر گذاری عطا میکند، و علاوه این حق شناسی با جهل آمیخته نیست، بلکه نعمتهای خدا را میشناسند و در مقام شکر گذاری بر میآیند ما چون به همه نعمتهایی که خدا به ما عطا کرده، واقف نیستیم، اگر هم شکری به جا آوریم، محدود خواهد بود و در کنار آن ده ها ناسپاسی و ناشکری از ما سر میزند. در همان حال که پی به نعمتی برده ایم و از آن شکر گذاری میکنیم، از نعمتهای فراوان دیگر غافلیم، پس آن شکرگذاری همراه با غفلت و جهل نسبت به سایر نعمتهای خداست.
»وَ ذِکراً لا یُخَالِطُهُ النّسیَان وَ مَحَبَّةً لا یُوثِرُ عَلی مَحَبَّتِی مَحَبَّةَ المَخلُوقِین«
به او توجه و ذکری عطا میکنم که با فراموشی همراه نمیگردد و محبتی بدو میدهم که با داشتن آن هیچ محبتی را بر محبت من ترجیح ندهد.
خدا یاد و توجهی به او داده که همراه با نسیان و فراموشی نیست لذا هیچگاه از یاد او غافل نمیگردد، او عاشق خداست و عاشق هیچگاه معشوقش را فراموش نمیکند – این یاد و توجه ویژگی دومیاست که خدا به او میدهد.
ویژگی و خصلت سوم که خدا به رضا دهنده به خواست خود عنایت میکند، این است که نسبت به خود محبتی در دل او ایجاد میکند که هیچگاه محبت دیگری را بر آن ترجیح نمیدهد.
راهیان کوی دوست،آیت الله مصباح یزدی