در روایتی میخوانیم: «عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: مَنْ قَرَأَ سُورَةَ الْعَنْکَبُوتِ وَ الرُّومِ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ لَیْلَةَ ثَلَاثَةٍ وَ عِشْرِینَ فَهُوَ وَ اللَّهِ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ لَا أَسْتَثْنِی فِیهِ أَبَداً وَ لَا أَخَافُ أَنْ یَکْتُبَ اللَّهُ عَلَیَّ فِی یَمِینِی إِثْماً وَ إِنَّ لِهَاتَیْنِ السُّورَتَیْنِ مِنَ اللَّهِ مَکَاناً».[1]
امام صادق(ع) میفرماید: «هر کس سوره عنکبوت و روم را در شب بیست و سوم ماه رمضان تلاوت کند به خدا سوگند که او اهل بهشت است و هرگز کسى را از این سخن استثنا نمیکنم و ترس آن ندارم که خداوند بر سوگند من گناهى نویسد و بهراستى، این دو سوره را نزد خدا جایگاه رفیعی است».
امام صادق(ع) میفرماید: «هر کس سوره عنکبوت و روم را در شب بیست و سوم ماه رمضان تلاوت کند به خدا سوگند که او اهل بهشت است و هرگز کسى را از این سخن استثنا نمیکنم و ترس آن ندارم که خداوند بر سوگند من گناهى نویسد و بهراستى، این دو سوره را نزد خدا جایگاه رفیعی است».