خودکشی و عدل الهی

قرآن کریم در مورد قتل نفس فرموده است : «{/Bأَنَّهُ مَنْ قَتَلَ نَفْساً بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسادٍ فِی اَلْأَرْضِ فَکَأَنَّما قَتَلَ اَلنَّاسَ جَمِیعاً{w8-21w}5:32/}؛ هر کس نفسى را بدون قصاص و یا فساد در زمین کشت مثل اینست که همه مردم را کشته است». بعضى از مفسران در توجیه این آیه گفته اند: کسى که حاضر است شخصى را به ناحق بکشد انسان و انسانیت در نزد او بى ارزش است و اگر یک نفر را کشت مثل این است که همه انسان ها را کشته است. همه مفاسد و زیان هایى که در کشتن دیگران هست در خودکشى نیز وجود دارد از جمله:1- خودکشى نافرمانى و سرپیچى از دستور خدا است و کسى که دستور خدا را نادیده انگارد و سرپیچى کند مستحق عذاب مى گردد.
2- خودکشى دلیل بر عدم ایمان و یاس و نا امید شدن از خدا مى باشد و یاس و ناامیدى از خداوند از بزرگ ترین گناهان است که گاهى در رتبه شرک و کفر قرار مى گیرد.
3- کسى که دست به خودکشى زده همانند کسى که دیگرى را کشته و انسان و انسانیت در نظر او بى ارزش شده است. از این جهت بین خودکشى یا کشتن دیگران فرقى نیست و همان گونه که هر کس دیگرى را کشت مستحق عقوبت و عذاب مى گردد انسانى که خودکشى کرده نیز مستحق عقوبت و عذاب الهى مى گردد و این با عدالت خدا هیچگونه منافاتى ندارد.