نتيجه فراموشي دعا براي پدر و مادر
 

شخصي به حضورحضرت علي (ع) آمدو عرض کرد :من خود را در معاش زندگي ،در تنگنا مي بينم.
حضرت فرمودند:گويا با قلم گره خورده چيزي مي نويسي ؟
او عرض کرد :نه
امام فرمود :گويا با شانه شکسته،موي سر و صورتت را شانه مي کني؟
عرض کرد:نه
امام فرمود :شايد جلوي شخصي که سنش از تو بيشتراست راه مي روي؟
عرض کرد:نه
امام فرمود :آيا بعد از طلوع آفتاب مي خوابي ؟
عرض کرد:نه
امام فرمود:گويا دعا براي پدر و مادر را ترک مي کني؟
او عرض کرد :آري اي اميرمومنان.
امام فرمود:پدرو مادر را در دعا به ياد آور.زيرا من از رسول خدا (ص)شنيدم که مي فرمود:ترک الدعاء للوالدين يقطع الرزق دعا نکردن براي پدر و مادر،موجب قطع رزق و روزي مي شود.
اينک توجه کنيد که اگر ترک دعا براي پدر و مادر،اين چنين نتيجه شوم داشته باشد،آزار آنها چه نتيجه اي خواهد داشت؟!

مجازات خودبيني
 

حضرت عيسي (ع) که برنامه سياحت و بيابان گردي،از دستورهاي دينش بود،در يکي از سياحت هاي خود،يکي از دوستانش که کوتاه قد بود و همواره درکنارحضرت عيسي (ع)ديده مي شد،به همراه ايشان به راه افتاد ،تاباهم به دريا رسيدند .عيسي با يقين خالص و راستين گفت:بسم الله سپس روي آب حرکت کرد،بي آنکه غرق شود.
آن شخص قد کوتاه وقتي که حضرت عيسي (ع)را ديد که بر روي آب راه مي رود ،با يقين خالصانه گفت:بسم الله و سپس بر روي آب به راه افتاد بي آنکه غرق بشود،تا به حضرت عيسي (ع)رسيد، ولي درهمين حال «خود بيني »او را گرفت و با خود گفت :اين حضرت عيسي (ع) است که بر روي آب گام بر مي دارد و من نيز روي آب حرکت مي کنم؛بنابراين حضرت عيسي (ع) چه برتري برمن دارد؟به دنباله اين فکر،همان دم زير پايش بي قرار شد و در آب فرو رفت و فرياد مي زد:اي روح الله!دستم به دامانت ،مرا بگير و از غرق شدن نجات بده.حضرت عيسي (ع)دست او را گرفت و ازآب بيرون کشيد و به او فرمود:اين روح الله است که بر روي آب مي رود،من نيز بر روي آب مي روم(بنابراين چه فرقي بين ما هست)خودبيني مرا فرا گرفت (و درنتيجه به مکافاتش رسيدم).حضرت عيسي (ع) فرمود:تو خود را (بر اثرخود بيني)به مقامي که خدا آن را براي تو قرارنداده ،نهادي خداوند برتوغضب کرد،اکنون ازآنچه که گفتي ،توبه کن.
او توبه کرد،آنگاه به مرتبه اي که خدا برايش قرار داده بود،بازگشت.امام صادق (ع) پس از نقل ماجراي فوق فرمود:فاتقو الله و لايحسدن بعضکم بعضا پس ازخدا بترسيد و پرهيزگار باشيد،نسبت به همديگر حسد نبريد.
منبع:نشريه قدر ،شماره 20.