خانه » همه » مذهبی » در آیۀ «کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا…»، منظور از «روحاً من امرنا» چیست؟

در آیۀ «کَذلِکَ أَوْحَیْنا إِلَیْکَ رُوحاً مِنْ أَمْرِنا…»، منظور از «روحاً من امرنا» چیست؟

خداوند در آیۀ شریفه می فرماید: «همان گونه (که بر پیامبران پیشین وحى فرستادیم) بر تو نیز روحى را به فرمان خود وحى کردیم…».
[1]

در این که منظور از«روح» در «و کذلک اوحینا الیک روحا من امرنا» چیست؟ چند دیدگاه از سوی مفسّران بیان شده است:

یک. منظور از «روح» در این آیه، قرآن است؛
[2]
زیرا قرآن، مایۀ حیات روح و جسم است.
[3]
این معنا، با قراین مختلفى که در آیه وجود دارد؛ مانند تعبیر به «کذلک» که اشاره به مسئلۀ وحى است و تعبیر به «اوحینا»؛ همچنین با تعبیراتى که در بارۀ قرآن در ذیل همین آیه آمده است، کاملاً سازگار است؛
[4]
ولی برخی از مفسّران بر این تفسیر اشکال وارد کرده اند.
[5]

دو. این که منظور «روح القدس» است که منظور از آن یا جبرئیل و یا فرشته‏ اى بوده که حتى از جبرئیل و میکائیل برتر است و همواره پیامبر اسلام را همراهى مى ‏کرد.
[6]
چنانچه روایاتی نیز در این باره نقل شده است.‏
[7]

سه. منظور، رحمت الاهی است.
[8]

ولی برخی از مفسّران، نظریّۀ اول را پذیرفته و آن را با توجّه به تعبیراتى که در بارۀ قرآن در ذیل همین آیه آمده است، کاملاً سازگار می دانند و روایاتی که روح را به معناى روح القدس یا فرشته بلند مقام خدا تفسیر کرده اند، اشاره ای به معنای باطن آیه است.
[9]

برای آگاهی بیشتر دربارۀ روح نمایه های زیر را مطالعه کنید:

1. «دمیدن روح از جانب خدا و بسیط بودنش»، سؤال 11608 (سایت: 11426).

2. «نفی شباهت خدا و دمیدن روح خدا در انسان»، سؤال 4431 (سایت: 4671).

3. «روح در قرآن و علت عدم توضیح بیشتر در مورد ماهیت آن»، سؤال 5973 (سایت: 7218).

 


[1]
. شوری، 52.


[2]
. طبرسى، فضل بن حسن‏، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، با مقدمۀ بلاغی، محمد جواد، ج 9، ص 58، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ سوم، 1372 ش؛ مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 20، ص 503، ناشر: دار الکتب الإسلامیة، چاپ تهران، چاپ اول،1374 ش؛ نیشابورى، محمود بن ابو الحسن، إیجازالبیان عن معانی القرآن، تحقیق: قاسمی، حنیف بن حسن، ج 2، ص 735، دار الغرب الاسلامی، بیروت، چاپ اول، 1415ق؛ حسینى شیرازى، سید محمد، تبیین القرآن، ص 502، نشر دار العلوم، بیروت، چاپ دوم، 1423ق؛ مغنیه، محمد جواد، تفسیر الکاشف، ج 6، ص 534، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1424ق.


[3]
. تفسیر الکاشف، ج 6، ص 534؛ تفسیر نمونه، ج 20، ص 503.


[4]
. تفسیر نمونه، ج‏20، ص 503.


[5]
. ر.ک: طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 18، ص 75 – 76، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، 1417 ق.


[6]
. المیزان فی تفسیر القرآن، ج 5، ص 80؛ طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج 11، ص 514، انتشارات اسلام، چاپ دوم، تهران، سال 1378 ش؛ سمرقندى، نصربن محمد بن احمد، بحرالعلوم، ج 3، ص 250، بی جا و بی تا؛ شریف لاهیجى، محمد بن علی، تفسیر شریف لاهیجی، تحقیق: حسینى ارموی، میر جلال الدین، ج 4، ص 62، دفتر نشر داد، تهران، چاپ اول، 1373ش؛ گنابادى، سلطان محمد، تفسیر بیان السعادة فى مقامات العبادة، ج 4، ص 52، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، بیروت، چاپ دوم، 1408 ق.


[7]
. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 1، ص 273، محقق و مصحح، غفاری، علی اکبر و آخوندی، محمد، دارالکتب الاسلامیة، تهران، چاپ چهارم، 1407ق؛ همچنین امام علی (ع) می فرماید: «خداى تعالى از روزى که رسول خدا (ص) از شیر گرفته شد، بزرگ ‌ترین فرشته خود را قرین او ساخت تا آن جناب را شب و روز به طریق مکارم و به سوى محاسن اخلاق راهنمایی کند»؛ شریف الرضى، محمد بن حسین‏، نهج البلاغه (صبحى صالح)، محقق و مصحح: فیض الاسلام، ص 300، نشر هجرت، قم، چاپ اول، 1414ق.


[8]
. طبرى، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فى تفسیر القرآن، ج 25، ص 28، دار المعرفة، بیروت، چاپ اول، 1412ق.


[9]
. تفسیر نمونه، ج 20، ص 503 و 504.

 

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد