چگونگی به کارگیری و پرورش استعدادها و قوای درونی برای توسعه و تثبیت صفات و رفتارهای پسندیده اخلاقی و نیل به سعادت و فضایل اخلاقی و دوری از رذیلتها را اخلاق عملی میگویند.
یکی از عناوین جدیدی که در مباحث اخلاق عملی پدید آمده، اصطلاح «اخلاق کاربردی» است که دو مأموریت مهم را دنبال میکند: نخست پاسخگویی به مجموعهی مسائل اخلاقی نوپدید و ویژهی هر یک از عرصههای اختصاصی زندگی مُدرن؛ دوم، حل مؤثر معماها یا همان تعارضات اخلاقی که البته برخی از آنها دیر زمانی دامنگیر بشر بوده است.