عادت ماهيانة زنان به هيچ عنوان، شرّ و ظلم نيست و هيچ گونه نقصي محسوب نمي شود. خصوصاً وقتي كه به فوائد بهداشتي و پزشكي آن توجه داشته باشيم. در واقع اين يكي از نعمت هاي الهي مي باشد، كه موجب تصفية بدن زنان از خون هاي زائد و آلوده مي شود، علاوه بر اين تغذية كودك در ايام حاملگي و شير دهي از اين خون مي باشد. كه اين نشان دهندة حكمت متعاليه الهي مي باشد. البته اين مباحث مبتني بر اين بود كه ما كلمة « أَذًى » را به معني اذيّت بدانيم، در حالي كه مفسّرين اقوال شان متفاوت است.
تفسير اول
كلمة « أَذًى » به طوري كه گفته اند، به معني ضرر است. ليكن اين حرف قابل خدشه است، چون اگر اذيّت به معني ضرر باشد، بايد در مقابل نفع استعمال شود و در محاوراتِ ادبي و نيز آياتِ قرآن، چنين استعمالي وجود ندارد. و عرف هيچ وقت به داروي مُضِّر مؤذي اطلاق نمي شود. پس ظاهر اين است كه كلمة « أَذًى » به معني هر عارضه اي باشد، براي چيزي كه ملايم با طبع آن نباشد.[2]و اينكه محيض را « أَذًى » خواند، به همان معنائي است كه گفتيم. چون خون حيض كه به عادت زنان مربوط است، از عمل خاصّي حاصل مي شود. كه طبيعت زن در مزاج خون طبيعي انجام مي دهد و مقداري از خون طبيعي او را فاسد و از حال طبيعي خارج نموده و به داخل رحم مي فرستد. تا بدين وسيله رحم را پاك كند. و يا اگر جنين در آن باشد، با آن خون، جنين را غذا دهد. و يا اگر بچه بدنيا آمده، مادة اصلي براي ساختن شير جهت كودك را آماده سازد.
تفسير دوّم
بعضي ها كلمة « أَذًى » را به معني ضرر و زيان گرفته اند و «محيض» را هم به معناي جمع شدن با زن در حال حيض گرفته اند.(عمل زناشوئي در حال حيض) و درمعني آيه گفته اند: از تو مي پرسند: آيا در چنين حالي جايز است با زنان نزديكي كرد، و عمل زناشوئي انجام داد؟ جواب داده شد، اين عمل ضرر است، يعني به لحاظ پزشكي نزديکي در عادت ماهانه ضرر دارد.[3]و درست هم هست، چون پزشكان معتقدند: طبيعت زن در حال حيض، سرگرم پاك كردن رحم و آماده ساختن آن، براي حامله شدن است و جماع در اين حال نظم اين عمل را مختل مي سازد؛ و به نتيجة اين عمل طبيعي يعني به حمل و به رحم زن صدمه مي زند. و اين معني با توجه به ذيل آيه بدست مي آيد، آنجا كه مي فرمايد: «در حال حيض از آنان كناره گيري كنيد، و با ايشان نزديكي جنسي ننمائيد، تا وقتي كه پاك شوند.» در نتيجه وجود چنين عملياتي در وجود زنان هيچ منافاتي با رحمانيت و عدالت الهي نداشته و اين نه تنها ظلم به زن نيست ؛ بلکه مفيد هم هست و قسمت دعاي جوشن کبير مربوط به ظلم است و خداوند متعال بر هيچ کدام از بندگانش ظلم نمي کند.
معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. تفسير الميزان، علامه طباطبائي، ج 2،ذيل آيه 222 سوره بقره.
2. تفسر نمونه، آيت الله مكارم شيرازي ،تفسير سورة بقره.
3. بداية المعارف، مظفر، ج 1 .
4. الهيات ،آيه الله جعفر سبحاني
پي نوشت ها:
[1] .بقره / 222 .
[2] . طباطبايي، سيد محمد حسين، الميزان، ترجمه محمد باقر موسوي همداني، قم، انتشارات اسلامي، چاپ پنجم، 1374 هـ ش، ج2، ص 310.
[3] . همان، ص 312.