در روايات آمده است كه زيارت امام حسين ـ عليه السلام ـ باعث بخشيدن گناهان گذشته و آينده مي‌‌گردد، آيا تشّرف به آن بارگاه ملكوتي موجب بخشيده شدن گناهان كبيره هم مي‌‌شود؟ در حالي كه اكثر گناهان كبيره عالما و عامدا است؟

در پاسخ لازم است به نکاتي اشاره نماييم:
1. بدون ترديد، زيارت امام حسين(عليه السلام) آثار و بركات فراوانِ دارد، كه يكي از آن ها اين است كه سبب آمرزش گناه انسان مي‌‌شود در اين رابطه، اولا بايد اشاره شود(به خاطر نكته اي كه در پرسش است) عملي را كه انسان بر خلاف دستور و يا قانون شرع و دين انجام مي‌‌دهد، با علم و با اختيار(عمدي) و نه از روي انكار و عناد و تمسخر و سبك شمردن حكم خدا(كه اين جرمش بسيار سنگين است و نوعي ارتداد شمرده خواهد شد) بلكه از روي غفلت و غلبه شهوت و جنبه هاي بشري و بي تقوايي، اين را در اصطلاح گناه و معصيت مي‌‌گويند وگرنه اگر كسي بدون علم و آگاهي از اين كه فلان عمل گناه است و يا از روي غير عمدي و به ناچار و بي اختيار كاري را بر خلاف شرع انجام دهد اين گناه شمرده نمي شود و كيفر ندارد.
ثانيا: بر اساس روايات فراوان، كسي كه به زيارت امام حسين نايل مي‌‌شود خداوند همه گناهان او را مي‌‌آمرزد و او را مورد عفو خود قرار مي‌‌دهد(البته تا جايي كه مربوط به حقوق الله است نه حقوق الناس) در اين مورد به چند روايت اشاره مي‌‌شود:
1. امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: به درستي كه چون شخصي به قصد زيارت حسين ـ عليه السلام ـ از خانه اش خارج شود، در همان قدم اول گناهانش آمرزيده مي‌‌شود، سپس پيوسته با هر قدم پاك و پيراسته مي‌‌شود تا نزد قبر برسد.[1]2. امام موسي كاظم ـ عليه السلام ـ فرمود: كمترين ثوابي كه نصيب زاير حسين ـ عليه السّلام ـ در كنار شط فرات مي‌‌شود، در صورتي كه با معرفت به حق و حرمت و ولايت او همراه باشد، اين است كه گناهان گذشته و آينده اش آمرزيده مي‌‌شود.[2]3. امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمود: كسي كه با آب فرات غسل نمايد، و قبر امام حسين را زيارت كند مانند روزي كه از مادر متولد شده از گناه پاك مي‌‌شود؛ گرچه در ميان گناهان او گناه كبيره نيز باشد.[3]4. و در روايتي ديگر نيز فرمود: كسي كه امام حسين ـ عليه السلام ـ را با معرفت زيارت كند و براي خدا و زمرة آخرت (نه براي سمعه و ريا كاري و مانند آن) به خدا سوگند گناهان گذشته و آينده آن آمرزيده مي‌‌شود.[4]برخي از بزرگان در ذيل يكي از روايات مي‌‌گويد: اينكه در روايات از آمرزش گناهان به بركت زيارت امام حسين‌ـ  عليه السلام سخن گفته شده است، شامل همه گناهان كبيره و صغيره مي‌‌شود، و دليل ندارد كه اين مساله تنها مربوط به گناهان صغيره باشد.[5] بنابراين، برابر روايت فروان در اين مساله كه زيارت امام حسين ـ عليه السلام ـ سبب آمرزش همه گناهان حتي گناه كبيره مي‌‌شود ترديدي نخواهد بود.
2. نكته دوم كه بسيار مهم و اساسي است و بايد به طور خلاصه مطرح شود اين است كه درباره عظمت و آثار وجودي و بركات معنوي و همه شؤون وجودي امام حسين‌ـ عليه‌السلام‌ـ ، كه كمترين آن اين است، كه گناه انسان با زيارت او بخشيده مي‌‌شود. هيچ ترديد نمي تواند راه پيدا كند. اما متاسفانه، يكي از مظلوميت هاي امام حسين ـ عليه السلام ـ اين است كه خوب، و آن گونه كه شايسته است شناخته نشده است، امّا متأسفانه امروز از امام حسين‌ـ عليه‌السلام‌ـ و مظلوميت‌هاي او،‌كارخانه شفاعت سازي ساخته است. بسياري از كساني كه در طول سال هيچ‌گونه پاي بندي شريعت الهي ندارند، از نماز و روزه بي‌اطلاعند، در دهه‌اي محرم سر دسته‌اي عزاداران است. تا به نصف شب سينه زده نماز شب را تعطيل مي‌كنند،‌با اينگونه انسان‌ها معلوم نيست كه امام حسين(ع) چگونه رفتار كند. اگر زيارت و گريه بر آنحضرت موجب كفّاره گناهان مي‌گردد، در صورتي است كه سهواً يا عمداً گناه كبيره را انجام داده،‌ بعد از آنكه متوجه شد، بايد ترك كند، نه اينكه هميشه آن گونه باشد، و بعد به زيارت امام حسين(ع) مشرف شود. لذا از حقايق انكار ناپذير آثار زيارت او و گريه براي او احيانا برخي از مردم عوام برداشت نادرستي مي‌‌كنند. علاوه بر آن چه  گفته شد ساختار قوانين الهي بر آمرزش و پالايش  انسان هاست و گشودن باب توبه و استغفار و ريزش گناهان به بهانه هاي گوناگون مؤيد اين گفتار است.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. مطهري مرتضي، حماسه حسيني(مجموعه آثار، 17) نشر صدرا، تهران.
2. لطف الله صافي، گلپايگاني، پرتوي از عظمت حسين ـ عليه السلام ـ نشر مدرسه المهدي، قم.
3. شيخ جعفر، تستري، الخصايص الحسينيه، چاپ حيدريه، نجف سال 1375ق(اين كتاب به فارسي به نام زيتون، توسط دكتر خليل الله فاضلي ترجمه شده است).
4. ابن قولويه قمي، كامل الزيارات نشر ميقات سال 1365ش.
5. شيخ محمد حسن اصفهاني، نورالعين في المشي الي زيارت الحسين ـ عليه السلام ـ نشر مكتبه، الصدوق تهران سال 1363ش.

پي نوشت ها:
[1] . شيخ صدوق، كامل زيارات، (منتخب با ترجمه)، ص 294، تصحيح، اميني، عبدالحسين، نشر ميقات، چاپ اول، تهران، 1365 ش.
[2] . همان، ص 296.
[3] . اصفهاني، محمد حسن، نور العين في المشيّ الي زيارت الحسين، ص157 باب175،ح11، نشر مكتبه الصدوق، تهران، 1363ش.
[4] . همان، ص 158، ح15.
[5] . همان، ص 155.