براي به دست آوردن آثار استغفار، چگونه استغفار کنيم؟

در اين نوشتار به آداب و شرائط استغفار پرداخته مي شود:

شرائط استغفار:

1- حضور قلب:
در هر عبادتي، نتيجه مطلوب بدون حضور قلب به دست نمي آيد. بنابراين استغفار کننده ي (مستغفر) بايد متوجه باشد که چه مي کند و چه مي گويد. او بايد واقعا از خداوند بخشنده و مهربان طلب بخشش کند و حقيقتاً به سوي او بازگردد. بداند که بلايا و مشکلات – به جز مواردي محدود – در اثر گناهان به وجود مي آيد.
آن گاه از خدا بخواهد که گناهان او را ببخشد و تبعات و آثار گناهان را هم از او رفع نمايد.
تا زهر بد زبانت کوته نيست
يک اعوذت اعوذ بالله نيست
بلکه آن نزد صاحب عرفان
نيست الا اعوذ بالشيطان
گاه گويي اعوذ و گه لا حول
ليک فعلت همه مکذب قول
بر زنابنت اعوذ ميراني
يار شيطاني و نمي داني
2- اهتمام به ترک گناه:
استغفار کننده بايد سعي در ترک گناهان و عمل به واجبات نيز بنمايد. نه آن که:
سبحه بر کف، توبه بر لب، دل پر از شوق گناه
معصيت را خنده مي آيد ز استغفار ما

نحوه استغفار:

برخي از طرقي که ختم اين ذکر شريف و اشتغال به آن ذکر شده، از اين قرار است:
1- تکرار اين ذکر [ذکر استغفار] در طول شبانه روز، بدون رعايت عدد خاص (دائما بگويد، هميشه بگويد و خسته نشود).
2- از حضرت سيد الانبياء – صلي الله عليه و آله و سلم – روايت شده است که فرمودند:
هر کس شدت يا نکبت يا تنگي به او رسيده است، سي هزار مرتبه بگويد (استغفرالله ربي و اتوب اليه ) (1) لازم نيست اين عدد يکجا و پشت سر هم گفته شود بلکه مي تواند در چندين نوبت بگويد. مثلاً هر بار سه هزار مرتبه و يا هر بار هزار مرتبه.
3- در يک مجلس هزار بار اين ذکر شريف را بگويد.
4- هر روز هزار ويک بار
5- اشتغال به ادعيه استغفار و نيز نمازهايي که براي اين موضوع وجود دارند. به اين منظور مي توان به صحيفه سجاديه و مفاتيح الجنان مراجعه کرد. البته روايت نسبت به چگونگي استغفار، اطلاق دارد، بنابراين مي توان آن را به کيفيتي که صاحبان تجربه به دست آورده اند انجام داد.

چند نکته:

نکته اول – بهتر است اشتغال به اين ذکر حداقل چهل روز ادامه يابد و هر چه بيشتر، بهتر. مسلماً رعايت برخي شرايط مانند به سمت قبله بودن، با وضو و …. در حصول نتايج بهتر، نقش بسيار مهمي دارد.
نکته دوم – شخص ذاکر نبايد در ذکر تنبلي کند و از طرف ديگر هم نبايد ذکر را بر خود تحميل نمايد و با زور به آن مشغول شود. بنابراين از همان ابتدا روشي را انتخاب نمايد که توانايي انجام آن را داشته باشد.
نکته سوم – بر اساس آيات و روايات، بعضي اوقات در شبانه روز براي مشغول بودن به ذکر بهتر از ساير اوقات ديگرهستند. مانند بين الطلوعين، قبل از غروب آفتاب و بخصوص سحر.
بسياري از بزرگان استغفار در سحر (2) را توصيه مي کرده اند و خود به آن ملزم بودند. از آيت الله مرعشي نجفي – رضوان الله عليه – نقل شده که تسبيح مخصوصي براي اين کار قرار داده بودند وهر سحر، به عدد مهره هاي آن استغفار مي کردند و در نهايت وصيت کردند که اين تسبيح را باي ايشان دفن کنند.

پي نوشت :

1. المجتني من الدعاء المجتبي /80 .
2. آيه شريفه و بالاسحارهم مستغفرون.

منبع:بر گرفته از ماه نامه ي خلق
/س