در فضيلت ماه رجب
 

ماه رجب هفتمين ماه از ماههاي قمري، ماهي بسيار شريف و از ماههاي حرام است. رجب نام نهري است در بهشت كه از عسل شيرين تر و از شير سفيدتر است و هر كس در اين ماه روزه دارد ، از آن نهر آب مي نوشد. به ماه رجب ، رحب الأصب، يعني ماه ريزش رحمت خداوند بر مردم نيز مي گويند.
پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله وسلم فرمود: «ماه رجب براي امت من «ماه استغفار» است . رجب ماه خدا و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان ماه امت من است . كسي كه يك روز از ماه رجب را روزه گيرد، مستوجب خشنودي خداوند گردد ، غصب الهي از او دور مي گردد و دري از درهاي جهنم به روي او بسته مي شود.»
در حديث ديگري آمده است كه هركس سه روز آن را روزه دارد بهشت بر او واجب گردد.
در ماه رجب دعاها و اعمال خاصي وارد است كه مهمترين آنها «اعمال ايام البيض»(13 تا 15 ماه) و اعمال ام داوود و برنامه اعتكاف است . اين اعمال در كتاب شريف مفاتيح الجنان محدث قمي گردآوري شده است .
حوادث تاريخي و مذهبي بسياري در ماه رجب روي داده است كه در زير به آن اشاره مي شود:
ولادت حضرت امام محمد باقر عليه السلام در سال 57 ، امام محمد تقي عليه السلام در سال 195 ، ميلاد امام علي عليه السلام در كعبه ، مبعث پيامبر گرامي اسلام صلي الله عليه و آله و سلم ، شهادت امام موسي بن جعفر عليه السلام در سال 182 و شهادت امام علي النقي عليه السلام در سال 254 ، وفات ابراهيم فرزند پيامبر اكرم صلي الله عيه و آله و سلم در سال دهم هجرت ، وفات ابوطالب عليه السلام در سال دهم بعثت ، رحلت حضرت زينب (بنا به نقلي) و درگذشت ابن سكيت ، در سال 244 قمري .

معبود من
 

معبود من ! به مسجد، سجده گاه عاشقان و سربر آستان نهادگان و خانه امن و آرامش تو آمده ام! مكاني كه پروازها از آن سرگرفته و محل نزول فرشتگان و مجمع عاشقان و محفل كروبيان است . بدان اميد آمده ام كه در كنار دوستان و مقربان قرار گيرم تا شايد گوشه چشمت بر من گنه كار افتد.
صبح گاه سيزدهم رجب ، مساجد جامع بسياري از شهرهاي ايران اسلامي ، شاهد حضور عاشقان شيفته اي است كه به قصد اقامتي سه روزه ، در اين مكان مقدس حضور مي يابند و به دور از دنيا و جلوه هاي دل فريب آن ، در سفري از خانه خويش به خانه دوست شركت جسته و به راز و نياز با خداي بي نياز بنده نواز مي پردازند. اعتكاف سنت نيكوي ديرپايي است كه از پيامبران به يادگار مانده و تا امروز ادامه يافته است . اين برنامه معنوي هر سال مشتاقان و طرفداران بيش تري مي يابد ، عبادتي كه در خلوت انسان با پروردگار مهربان شكل مي گيرد و دل هاي شيفتگان حضرتش را جلا مي بخشد. “اعتكاف” از واژه عكف گرفته شده و به معناي توقف در مكاني و ماندن در آن مكان است . اين واژه در اصطلاح به معناي ماندن و توقف سه روزه و بيش تر از آن در مسجد جامع ، به قصد بندگي و راز و نياز با خالق بي همتاست و به كسي كه چنين عمل عبادي را انجام مي دهد ، معتكف گويند.
اعتكاف توقفي ناآگاهانه در مسجد، بدون عشق به عبادت و قصد قربت نيست . آن چه مي تواند موجب دل كندن از لذايذ زندگي مادي شود ، خود بايد لذتي برتر باشد . لذتي چون وصال محبوب ، تقرب و نزديكي به خداي بزرگ و قرار گرفتن در سايه سار محبت الهي . معتكف از خانه خويش بيرون رفته و آگاهانه عزم حضور در خانه حضرت حق مي كند؛ حضوري آگاهانه ، عاشقانه و خالصانه بر درگاه پروردگار يكتا.
پيام اعتكاف، به ياد خدا زيستن است . اعتكاف گشت و گذاري است و در كوچه پس كوچه هاي درون و گشتن در دنياي تو در توي دل و شناختن خود و مجاهده با نفس ، روزهاي اعتكاف ، روزهاي انس با پروردگار و بريدن از غير و پيوستن به يار است . اعتكاف ، هجرتي دروني براي سير در دنياي باطل و مروري بر نفسيات خويش است تا گام تهذيب برداريم و كام بندگي برگيريم.
ايام اعتكاف ، اهل عبادت را عيد حضور است و اهل غفلت را روزنه اي به سوي نور . پيامبر گرامي اسلام (ص) ، در بيان فضيلت اعتكاف ، در سخني گران بها فرمودند: معتكف ، همه گناهان را در بند مي كشد . يعني آن كه خويشتن را براي مدتي در مكاني محبوس كرده تا به توفيق انس با خداوند و رسيدن به لذت مناجات نايل آيد . اعتكاف از نظر زمان ، محدود به وقت خاصي نيست ، ولي چون لازمه اعتكاف روزه گرفتن است ، در دو روز عيد فطر و قربان كه روزه حرام است ، نمي توان معتكف شد.
البته بهترين زمان براي اعتكاف دهه آخر ماه مبارك رمضان و روزهاي سيزدهم تا پانزدهم ماه رجب است كه در كشور ما ، اعتكاف در سه روز ماه رجب رواج دارد و اين سه روز ، از چند جهت داراي اهميت است ؛ اول اينكه ماه رجب ، ماه حرام است و مطابق روايات ، اعتكاف در ماه هاي حرام از فضيلت بيش تري برخوردار است و دوم اينكه روزه در ماه رجب فضيلت خاصي دارد. مرحوم علامه مجلسي درباره كمال اعتكاف مي نويسد: “كمال اعتكاف در آن است كه انديشه و دل و اعضا بر مجرد عمل صالح وقف گردد و بر در خانه خداي جليل و در برابر اراده مقدس او به حبس درآيد و به زنجير مراقبت او به بند كشيده شود و از آن چه روزه دار از انجام آن خودداري مي كند ، به طور تمام و كمال باز داشته شود….”
منبع: نشريه فصل رويش ويژه نامه اعتكاف