در نامه 52 نهج البلاغه، امام علي × مي فرمايد: نمازهاي پنج گانه را در وقت خود به جا آوريد، حال چرا ما نمازها را در 3 وقت به جا مي آوريم؟

1) چنانچه مستحضريد نمازهاي يوميه داراي اوقات مخصوص و اوقات مشترک و اوقات فضيلت هستند که مشروح اين مبحث را مي توانيد در رساله هاي عمليه جستجو کنيد. در فقه ما بنابر ادله اي که از روايات پيامبر اکرم | و اهل البيت ^ داريم، با اينکه خواندن نمازها در اوقات پنج گانه مستحب است و بهتر است که نمازها را در وقت فضيلت خود به جا آوريم، اما جمع کردن بين آنان جايز و بدون اشکال است.
2) بسياري از فقهاء اهل سنت نيز جمع بين نمازها را در سفر جايز مي دانند و خود پيامبر اکرم | بنابر آنچه صحيح مسلم نقل کرده است، گاهي بدون وجود خوف و يا سفري، جمع بين نماز ظهر و عصر و جمع بين نماز مغرب و عشاء مي کرد.[1] حکمت اين مسئله و جواز جمع بين نمازها به خاطر آسايش مسلمين و سخت نگرفتن به آنان بوده است. در روايتي از اهل سنت آمده است که پيامبر اکرم | جمع بين نماز ظهر و عصر و نماز مغرب و عشاء کرد، به آن حضرت عرض شد که چرا چنين کردي؟ فرمود: اينگونه عمل کردم تا حرجي بر امتم نباشد.[2] 3) کلام حضرت امام علي بن ابيطالب × در نامه 52 نهج البلاغه که به تبيين اوقات فضيلت نمازهاي يوميه مي پردازد، تأکيد بر امري مستحب و يکي از سنن پيامبر اکرم | دارد و دلالت بر وجوب و الزام و حتميت ندارد.