تفاوت عقل و نفس از نظر تفکر و طلب

انسان هر کاری را که انجام می دهد قبل از آن نیاز به فکر و اندیشه دارد، این فکر و اندیشه کار عقل است. عقل وقتی انسان را به سمتی راهنمایی می کند، پس از اندیشیدن و تفکر کردن است، اما نفس بدون فکر و اندیشه، فقط طلب می کند، لذا اگر موفق شود که عقل را به اسارت بگیرد، آن گاه خواهشات خود را مطرح می کند و به عقل که اسیر اوست، دستور می دهد که برای رسیدن به خواسته هایش نقشه طراحی کند و با مکر و فریب از هر راهی که امکان دارد به خواسته اش برسد.

کسانی که نسبت به مردم انواع ظلم و ستم را مرتکب شدند مسلماً از هوای نفس خود پیروی کردند و کسانی که به حق و عدالت و خدمت به مردم پرداختند با هوای نفس خود مبارزه کردند، در نتیجه به خیر دنیا و آخرت می رسند.

نمونه آن علمای بزرگوار هستند که با هوای نفس خود به مبارزه پرداختند و با نیروی تقوا و اخلاص به مردم خدمت کردند، اما کسانی که با هوای نفس خود مبارزه نکردند، کم کم با منافقین، کفار و مستکبرین همکاری کردند تا جایی که مزدور آنها شدند و در جرم آنها شریک شدند.

عدم موفقیت ابر قدرت ها در رسیدن به امیال حیوانی خود

نفس انسان را نه تنها در مرتبه حیوانی نگه می دارد بلکه برخی از افراد را از حیوان نیز پست تر می کند، زیرا حیوان بدون عقل در مرتبه حیوانی قرار دارد اما انسان هواپرست با وجود داشتن عقل، مرتبه انسانی خود را حفظ نکرده است و کارهایی به مراتب پست تر از کارهای حیوانات مرتکب می شود. “وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِّنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَّا یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لَّا یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَّا یَسْمَعُونَ بِهَا أُولَـٰئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَـٰئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ”، “به یقین، گروه بسیاری از جن و انس را برای دوزخ آفریدیم؛ آنها دلها [= عقلها] یی دارند که با آن (اندیشه نمی‌کنند، و) نمی‌فهمند؛ و چشمانی که با آن نمی‌بینند؛ و گوشهایی که با آن نمی‌شنوند؛ آنها همچون چهارپایانند؛ بلکه گمراهتر! اینان همان غافلانند (چرا که با داشتن همه‌گونه امکانات هدایت، باز هم گمراهند)”.[1]

حضرت امام خمینی (رضوان الله علیه) می فرمایند: “این ابر قدرت‌ها که ما اسمش را ابر قدرت مى‌گذاریم، اینها تمام قدرتشان صرف حیوانیت مى‌شود، تمام قدرتشان را روى هم مى‌گذارند و صرف آمال حیوانى و شیطانى مى‌کنند و به آن هم درست نمى‌رسند”.[2]

صهیونیسم غاصب و آمریکای جنایتکار و ایادی خیانتکار آنها نمونه های آشکار از آن انسان هایی هستند که از حیوان پست ترند. کسانی که از یک سو ظاهری انسانی مانند سایر افراد بشر دارند و از سوی دیگر شبانه روز با تمام قدرت خود جنایت های وحشیانه ای به بشر می کنند که هرگز حیوانات وحشی و درنده چنین کاری را نکرده اند.

ابلیس رجیم که از جنّیان است، دشمن انسان است و قسم خورده که انسان ها را گمراه خواهد کرد، اما تو ای انسان! چرا با همنوع خود دشمنی می کنی؟! مگر انسان های دیگر چه دارند که تو نداری و تو چه داری که آنها ندارند.

آری آنچه آنها دارند مال و دین است که تو می خواهی آن را از آنها بربایی و آنچه تو داری روحیه استکبار و خوی درندگی و وحشی گری است که برای ارضای آن پیوسته در حال تجاوز به کشورهای دیگر هستی.

این خونخواران بشریت، نمونه عبرت آموزی برای همه بشر هستند. زیرا آنان کسانی اند که هوای نفس آنها هیچ حد و مرزی ندارد و با این همه غصب اراضی، سرقت سرمایه های ملل مختلف، تجاوز به حریم ها و انواع گوناگون ظلم و ستم، نفس آنها سیر نشده است، بلکه روز به روز دندان های درنده و چنگال های وحشی آنها تیزتر، بزرگ تر و نمایان تر می شود تا جایی که اگر تمام کره زمین را به تصاحب خود در آورند باز هم سیر نخواهند شد، زیرا نفس سیر نمی شود بلکه هر چه زیاد به دست آورد، زیادتر از آن را می طلبد.

رهبر کبیر انقلاب می فرمایند: “و آن صورت انسانى که بر خلاف آن مسیر انسانى رفتار مى‌کند، هر چه هم که پیش برود، هى حیوانیتش زیاد مى‌شود، سبعیتش زیاد مى‌شود. انسان یک اعجوبه‌اى است که از هر دو طرف غیر متناهى است، از طرف سعادت غیر متناهى و از طرف شقاوت غیر متناهى”.[3]
 

لبخند دشمن یعنی همان دندان نشان دادن او

مستکبرین هواپرست و جهانخوار گاهی به صورت علنی فساد می کنند و گاهی با عنوان صلح و مذاکره جنایت می کنند که این عنوان آن روی سکه فساد آنهاست و این صلح و مذاکره هیچ تفاوتی با ظلم و ستم و فساد آنها ندارد، بلکه بدتر از فساد علنی است، زیرا هنگامی که فساد را علناً انجام می دهند، هیچ کس نمی تواند فساد بودن آن را انکار کند و مردم به اعتراض می پردازند، اما وقتی عنوان فساد را تغییر می دهند و پوسته و ماسک جدیدی را با عناوین بظاهر زیبا بر چهره خون آشام خود می پوشانند.

مقام معظم رهبری (حفظه الله) فرمودند: “توصیه‌ به مسئولین کشور هم این است که دشمن را درست بشناسند، فریب خدعه‌‌ی دشمن را نخورند. دشمن از طرق مختلف وارد میشود؛ گاهی دندان نشان میدهد، گاهی مشت نشان میدهد، گاهی هم لبخند نشان میدهد؛ همه‌ی اینها به یک معنا است. لبخند دشمن هم مثل همان دندان نشان دادنِ دشمن است، فرقی نمیکند، دشمنی است: قَد بَدَتِ البَغضاءُ مِن أَفواهِهِم وَ ما تُخفی صُدورُهُم أَکبَرُ؛ آنچه در دلهای نجس و سرشار از بغض و کینه‌ی آنها وجود دارد از اسلام و مسلمین و بخصوص جمهوری اسلامی، خیلی بیشتر از آن چیزی است که در حرفهایشان ظاهر میشود”.[4]

وقتی دشمن لبخند بزند آن گاه است که کوره امتحان داغ تر می شود و مبارزه با دشمن دشوارتر می گردد زیرا ممکن است انسان بپندارد که اخلاق دشمن تغییر کرده است و می خواهد دوست شود، درحالی که هرگز این چنین نیست، زیرا با طراحی نقشه های جدید، بکارگیری اصطلاحات جذاب دیپلماسی و تغییر نام قراردادهای در واقع یکطرفه برای فریب بیشتر طرف مقابل که همه آن قراردادها در عین وعده پوچ و دروغین بودن منافع را فقط برای دشمن حفظ می کنند و ضرر را فقط به طرف مقابل وارد می کنند، زیرا دشمن، دشمن است و امید منفعت از او بی معناست.

خداوند متعال در سوره بقره می فرماید: “وَلَن تَرْضَىٰ عَنکَ الْیَهُودُ وَلَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّـهِ هُوَ الْهُدَىٰ وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُم بَعْدَ الَّذِی جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَکَ مِنَ اللَّـهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا نَصِیرٍ”، “هرگز یهود و نصاری از تو راضی نخواهند شد، (تا به طور کامل، تسلیم خواسته‌های آنها شوی، و) از آیین (تحریف یافته) آنان، پیروی کنی. بگو: «هدایت، تنها هدایت الهی است!» و اگر از هوی و هوسهای آنان پیروی کنی، بعد از آنکه آگاه شده‌ای، هیچ سرپرست و یاوری از سوی خدا برای تو نخواهد بود”.[5]