اصبحت اللهم معتصماً بذمامک المنيع، الذي لا يطاول و لا يحاول، من شر کل غاشم و طارق، من سائر من خلقت و ما خلقت من خلقک الصامت و الناطق، في جنه من کل مخوف بلباس سابغه و لاء اهل بيت نبيک، محتجباً من کل قاصد لي الي اذيه. بجدار حصين الاخلاص في الاعتراف بحقهم. و التمسک بحبلهم، موقناً ان الحق لهم و معهم و فيهم و بهم. اوالي من والوا، و اجانب من جانبوا ، فاعدني اللهم بهم من شر کل ما اتقيه، يا عظيم حجزت الاعادي عني ببديع السموات و الارض ، انا جعلنا من بين ايديهم سداً و من خلفهم سداً فاغشيناهم فهم لا يبصرون؛
صبح کردم خدايا در حالي که پناه آوردم به جوار (مقام) منيع تو که دستي بدان نرسد و مورد تجاوز واقع نگردد از شر هر ستمگر و هر راهزني از تمام کساني که آفريده اي و چيزهاي ديگري که خلق کرده اي چه ( آنها که) خموش ( اند) و چه گويا (خود را) در سپري از هر چيز ترسناکي (نهادم) با لباسي بافته از دوستي خاندان پيمبرت و خود را بپوشانم از هر که قصد آزارم کند به سنگر محکم اخلاص با اعتراف به حق آن بزرگواران و تمسک به رشته دوستي ايشان در حالي که يقين دارم که حق مخصوص آنها و نزد آنها و در پيش آنها و به وسيله آنها است.
دوست دارم هر که را دوست دارند و دوري جويم از هر که دوري جويند. پس خدايا به حق ايشان مرا از شر هرچه مي ترسم پناه ده. اي خداي بزرگ! من دشمنان را به وسيله خداي پديد آورنده آسمان ها و زمين از خود دور ساختم، همانا پيش رويشان سدي نهاديم و پشت سرشان نيز سدي و پرده بر آنها افکنديم که نمي بينند.
منبع:موعود ( ويژه جن) ، شماره 123،124