اعتكاف در ایّام البیض (روزهای 13و 14و 15ماه رجب) از فضیلت خاصّی برخوردار است. ماه رجب ماه ولایت و ماه اولیای خداوند است. اعتكاف در این ایّام، مصادف با زمانی است كه دعا در آن مستجاب است. طبيعي است كه اعتكاف در چنين زمانى، فیض خاصّ خود را دارد. دعا در همه حال عبادت است، به ویژه آنكه با اعتكاف همراه باشد.
شخص روزه داری كه بر اساس آیه شریفه «ولا تباشروهن وأنتم عاكفون فی المساجد»(1) از لذایذ جنسی حلال و مانند آن پرهیز كند، یقینا از حرام نیز چشم پوشی می كند. كسی كه به فكر آن نیست تا غرایز خود را از هر راهی هر چند حلال ارضا كند، قهرا صفاي ضمير و طهارت روحى، بهره ی او می شود. این انسان با صافی ضمیر و طهارت روح، توان آن را دارد كه با ذات اقدس اله مناجات كند؛ چون هم نماز دارد، هم روزه دارد و هم در مسجد و در خانه ی كسی است كه میهمانان خود را ناامید بر نمی گرداند. پس دعای بنده ی روزه دارِ نمازگزار و معتكف یقینا مستجاب است.
خداوند متعال به همگان نزدیك است؛ اما به روزه داران، داعیان، نمازگزاران و میهمانان خود كه ضیوف الرحمان هستند، نزدیك تر است. پس انسان معتكف از چند جهت به خدا نزدیك است. روزه اش مایه ی قرب اوست، چون آن را قربةً الی الله انجام می دهد؛ نمازش مایه ی قرب اوست، چون «الصلاة قربان كلّ تقیّ» حضورش درمسجد، مایه ی تقرّب اوست، چون در خانه ی كسی است كه بندگان روزه دار و صالح خود را نا امید بر نمی گرداند. اعتكاف او هم به خودی خود ابزار تقرّب اوست.
خداوند متعال معتكفان آستان قدس و ساحت جلال و جبروت خود را ناامید بر نمی گرداند. و اگر معتكف به دعا هم مشغول باشد، كه این هم سبب تقرّب او به خداوند متعال است، این عناصر محوری پنجگانه (نماز، روزه، دعا، حضور در مسجد، اعتكاف) را دارد و بهترین حال را برای دعا پیدا می كند.
شايسته است كه معتكف در چنين حالى، اولا ً ظهور ولیّ ذات اقدس اله، بقیّة الله (ارواحنا فداه) را مسئلت دارد، آنگاه بقا و دوام نظام، صيانت و عظمت مقام معظم رهبرى، بقای حوزه و دوام آن، رشد و تعالی روحی حوزه و صیانت و عظمت مراجع تقلید و صیانت و عظمت امت اسلامی و نجات مسلمانان محروم در شرق و غرب عالم را از ذات اقدس اله درخواست كند.
چون برای اجابت دعاهای جزئی شرایط زیادی لازم نیست، می توان آنها را همیشه انجام داد. لذا در بسیاری از مواقع، به اجابت می رسد. اما دعاهای كلّی همیشه مستجاب نیست؛ چون استجابت آنها متوقف بر وجود شرایطی است. دعاهای كلّی و وسیع از روح وسیع، سرچشمه می گیرد. روح وسیعی كه نه تنها به بارگاه عرش الهی رسیده باشد، بلكه از آن نیز گذشته باشد. قلب مؤمن، عرش خداست و قلب ولیّ خدا، كرسی خداست. چنین قلب هایی اگر دعا كنند قطعا مستجاب است؛ زیرا آن عناصر پنجگانه كه گذشت، به خوبی زمینه ی استجابت دعا را فراهم می كند.
خواهران و برادران در پیشگاه ذات اقدس پروردگار، دعای كلی و وسیع و جامع داشته باشند، تا سراسر جهان اسلام از گزند استكبار و دیگران نجات پیدا كند. هم نظام اسلامی از شر ابرقدرت ها رهایی یابد و هم ملل اسلامی از سلطه ی ستمگران نجات یابند.
نظام اسلامى، حامی اعتكاف است. مراجع تقلید و مدرسان و علمای معظّم، حامی اعتكاف اند. طلاب گران قدر حامی و علاقه مند به اعتكاف اند. همه ی اقشار مردم اعمّ از روحانی و غیر روحانی در كنار مائده ی اعتكاف حضور دارند، پس چه بهتر كه از این فیض و فوز الهی بهره ی جامع بگیریم و نه تنها به فكر خود و نزدیكان خود، بلكه به فكر اسلام و مسلمین باشیم و برای همه دعا كنیم.
به امید آن روز كه غرب و شرق عالم در پیشگاه قرآن و عترت و ذات اقدس اله معتكف باشند.

پی‌نوشت:

1- سوره ی بقره، آیه ی 187.

برگرفته از : خیمه :: شهریور 1383 – شماره 15
منبع : http://www.hawzah.net
/خ