دليل جشن تولد گرفتن بر پيامبر | و ائمه ^ چيست؟ گفته شده است که جشن روزهاي تولد بدعت است.

1) بدعت در لغت به معناي ايجاد و انجام کار نو و بي سابقه مي باشد.(1) مفهوم اصطلاحي بدعت نيز آن است که انسان چيزي را که جزو شريعت نيست به آن نسبت دهد(2) و خلاصه داخل کردن چيزي که جزء دين نيست در دين را بدعت گويند. بدعت از گناهان کبيره و نوعي تصرف در دين است که به کاستي و يا فزوني دين انجاميده و مسئله اي را بدون داشتن ضابطه مقبول وارد دين مي کند.
2) اظهار شادماني و سرور در سالروز تولد پيامبر اکرم | يکي از امور مسلم بين مسلمين است و به فرض اينکه از نظر ديني هم مدرکي نداشته باشد بدعت محسوب نمي شود؛ چون اصل کلي محبت به پيامبر | و اهل بيت ^ و نزديکان او از امور مسلم اسلامي است که خداوند به آن امر نموده است(3) و اين جشن و چراغاني کردنها تنها مصداق آن محبت و نحوه بيان آن مي باشد. برگزاري مجالس جشن و سرور را کسي مخصوص شريعت نمي داند تا به او تهمت بدعت گزاري وارد شود. قرآن مي فرمايد: ﴿قُلْ لَا أَسْأَلُکُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى﴾؛ «بگو: من هيچ پاداشي از شما بر رسالتم درخواست نمي‌کنم جز دوست‌داشتن نزديکانم(= اهل بيتم‌)».(4)
پيامبر اکرم | فرمود:
“لايؤمن احدکم حتي اکون احب اليه من ماله و اهله و الناس اجمعين”(5)
«هيچکدام ايمان نخواهيد آورد مگر آنکه من محبوبتر باشم نزد او از مال و خانواده اش و تمام مردم.»
حال شکر گزاري و بزرگداشت تولد آن بزرگواران، چه منافاتي با دينداري خواهد داشت جز آنکه محبت و مودت آنان را در دلها مي افزايد و موجب تقويت مکتب آنان مي شود؟
به عبارت روشن تر گاهي مطلبي به صورت کلي جزو دين است ولي مصداق آن در شرائط مختلف متفاوت مي شود. يکي از اين مسائل کلي، احترام به پيامبر | و اهل بيت او و دوست داشتن و اظهار محبت به آنان است که هر زماني به شکلي مي توان آن را ابراز کرد. در سالروز تولد پيامبر | جشن گرفتن يکي از راه هاي اظهار احترام و محبت به آن حضرت است لذا کاري خارج از دين نيست که به پاي دين گذاشته شده باشد.