خانه » همه » مذهبی » دوره ای که یک مادر مجاز است تا به فرزند خود شیر تغذیه کند، چقدر است؟

دوره ای که یک مادر مجاز است تا به فرزند خود شیر تغذیه کند، چقدر است؟


در باره این پرسش، به برخی از دیدگاه های فقها اشاره می شود:

 

مشهور فقها حدّ اقل شیر دادن کودک را بیست و یک ماه می دانند،



[1]



ولی شیر دادن تا دو سال را نیز برخی جایز و مستحب می دانند و از این جهت اختلاف خاصّی با فتوای مشهور وجود ندارد؛ مانند:

 

1. در صورتى که ممکن باشد، مستحبّ است بچه را دو سال تمام شیر بدهند.



[2]




 

2. مستحبّ است بچه را بیست و یک ماه تمام شیر بدهند، و شایسته نیست که بیش از دو سال شیر بدهند.



[3]




 

3. حدّ اقل شیر دادن کودک بیست و یک ماه است.



[4]




 

امّا در باره بیش از دو سال فتوای برخی از فقها چنین است:

 

4. بنا بر احتیاط کودک را بیش از دو سال شیر ندهند.



[5]




 

5. شیر دادن کودک تا یک یا دو ماه بیشتر از دو سال (24 ماه) جایز است.



[6]




 

برای آگاهی بیشتر در این باره نمایه «راه حل اختلاف میان آیه 233 سوره بقره و آیه 15 سوره احقاف»،


سؤال 6499 (سایت: 6946)


را مطالعه کنید.




این سؤال، پاسخ تفصیلی ندارد.










[1]






. علامه حلّی، حسن بن یوسف، تبصرة المتعلمین فی أحکام الدین، ص 143، مؤسسه چاپ و نشر وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى، تهران، چاپ اول، 1411ق؛
تبریزی
(ره)
، جواد، استفتاءات جدید،
ج 1، ص 372، س 1661،
قم، چاپ اول، بی نا و بی تا.







[2]






. مانند: امام خمینی، سید روح الله، توضیح المسائل، محقق و مصحح: قلی پور گیلانی، مسلم، ص 522، م 2366، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره)، قم، چاپ اول، 1426ق؛ فاضل لنکرانی (ره)، محمد، رساله توضیح المسائل، ص 447، م 1978، بی نا، قم، چاپ صد و چهاردهم، 1426ق؛ سبحانی، جعفر، رساله توضیح المسائل، ص 464، م 2132، مؤسسه امام صادق (ع)، قم، چاپ سوم، 1429ق.







[3]






. مانند: سیستانی؛ امام خمینى، توضیح المسائل ( محشّى)، محقق و مصحح: بنى هاشمى خمینى، سید محمد حسین، ج ‌2، ص 512‌، م 2491، دفتر انتشارات اسلامى، قم، چاپ هشتم، 1424ق.







[4]






. تبریزی (ره)، جواد، استفتاءات جدید، ج 1، ص 372، س 1661، قم، چاپ اول، بی نا و بی تا.







[5]






. شبیری زنجانى، سید موسى، رساله توضیح المسائل، ص 540‌، م 2500، انتشارات سلسبیل، قم، چاپ اول، 1430 ق.







[6]






. محقق حلّى، نجم الدین جعفر بن حسن، المختصر النافع فی فقه الإمامیة، ج 1، ص 194، مؤسسة المطبوعات الدینیة، قم، چاپ ششم، 1418ق.

 

دیدگاهتان را ثبت کنید

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد