ديدگاه اسلام در مورد فرهنگ برهنگي چيست؟

در اسلام تن، تنها بخش وجود انسان نيست، و انسان همه تن نيست كه با مرگ فاني شود. از اين رو اسلام خود را شريف تر از آن مي داند كه به جسمش شناخته شود و وظيفة خود را خطيرتر از آن مي بيند كه تنها به بدن نمايي و آرايش جسم بپردازد، انسان در همة بينش هاي معنوي و از جمله در اسلام، براي آن لباس به تن نمي كند كه تن را عرضه كند، بلكه لباس مي پوشد تا خود را بپوشد. لباس براي او يك حريم است، به منزلة ديوار دژي است كه تن را از دستبرد محفوظ مي دارد و كرامت او را حفظ مي كند. لباس براي آن است كه تحريك جنسي را كم كند نه آنكه بر قدرت تحريك بيفزايد. لباس پوست دوم انسان نيست بلكه خانة اول اوست. انسانِ اسلام، كمال خود را در آن نمي بيند كه تن خويش راچون كالايي تزئين كند و به راه اندازد و بفروشد، بلكه به جاي آنكه تن خود را به خلق بفروشد، جان خود را به خداي خويش مي فروشد.[1] «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغآءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ.»[2] بعضي از مردم جان خود را به خاطر خشنودي خدا مي فروشند؛ و خداوند نسبت به بندگان مهربان است. و در جاي ديگر مي فرمايد«إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ.»[3]خداوند از مؤمنان، جان ها و اموالشان را خريداري كرده، كه در برابرش بهشت براي آنان باشد.
به هر حال، لباس هر انسان، پرچم كشور وجود اوست، پرچمي است كه برسر در خانة وجود خود نصب كرده است و با آن اعلام مي كند كه از كدام فرهنگ تبعيت مي كند. همچنانكه هر ملتي با وفاداري و احترام به پرچم خود، اعتقاد خود را به هويت ملي و سياسي خود ابراز مي كند، هر انسان نيز، مادام كه به يك سلسله ارزشها و بينش ها، معتقد و دلبسته باشد لباس متناسب با آن ارزشها و بينش ها را از تن به در نخواهد كرد.
از قرآن كريم استفاده مي شود كه هدف از تشريع حكم الهي، وجوب حجاب اسلامي، دست يابي به تزكيه نفس، طهارت، عفت و پاكدامني است. آياتي همچون:«قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَ يَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذلِكَ أَزْكي لَهُمْ»[4] اي رسول خدا مردان مؤمن را بگو تا چشم هاي خود را از نگاه ناروا بپوشند و فروج و اندامشان را محفوظ دارند كه اين بر پاكيزگي جسم و جان ايشان اصلح است. «وَ إِذا سَأَلُْتمُوهُنَّ مَتاعاً فَسْئَلُوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِكُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِكُمْ وَ قُلُوبِهِنَّ»[5] و هر گاه از زنان رسول متاعي را مي طلبيد از پس پرده بطلبيد، كه حجاب براي آن دل هاي شما و آنها پاك و پاكيزه بماند بهتر است. و همچنين آية 60 سورة نور و آية 59 سورة احزاب و …
از مجموع آيات و احاديث در اين مورد استفاده مي شود كه هدف و فلسفة وجوب پوشش اسلامي ايجاد تزكيه نفس، طهارت و عفت و پاكدامني در بين افراد جامعه، و ايجاد صلاح و پيشگيري از فساد است.
حجاب و پوشش، در ابعاد مختلف، داراي آثار و فوايد زيادي است كه بعضي از مهمترين فوايد آن عبارتند از[6]:
1. فايدة حجاب در بُعد فردي:
يكي از فوايد و آثار مهم حجاب در بُعد فردي، ايجاد آرامش رواني بين افراد جامعه است كه يكي از عوامل ايجاد آن عدم تهييج و تحريك جنسي است. در مقابل، فقدان حجاب و آزادي معاشرت هاي بي بند و بار ميان زن و مرد، هيجانات و التهاب هاي جنسي را فزوني مي بخشد و تقاضاي جنسي را به صورت عطش روحي و يك خواست اشباع نشدني در مي آورد. بهترين شاهد بر اين مطلب اين است كه در جهان غرب با رواج برهنگي، اطاعت از غريزه جنسي بيشتر شده است، هجوم مردم به مسأله سكس نيز زيادتر شده و تيراژ مجلات و كتب سكسي بالاتر رفته است و هر روز شكل هاي جديدتري از تمتّعات و بهره برداري هاي جنسي در آنها رواج و رسميت مي يابد.
2. فايدة حجاب در بُعد اجتماعي:
فرهنگ برهنگي و بي حجابي و بد حجابي باعث كشاندن لذت هاي جنسي از محيط و كادر خانواده به اجتماع، و در نتيجه، تضعيف نيروي كار افراد جامعه مي گردد. بدون ترديد، مردي كه در خيابان، بازار، اداره، كارخانه و … همواره با قيافه هاي محرّك و مهيّج زنان بد حجاب مواجه باشد، تمركز نيروي كار او كاهش مي يابد. اسلام مي خواهد با رعايت پوشش، محيط اجتماع از اين گونه لذت ها پاك شده، و لذت هاي جنسي، فقط در كادر خانواده و با ازدواج مشروع انجام شود.
3. حفظ ارزشهاي انساني: مانند عفت، حيا و متانت در جامعه و كاهش مفاسد اجتماعي.
خلاصه اينكه اسلام طرفدار حجاب و پوشش در بين تمام انسان ها و خصوصاً زنان كه تمام اعضايشان محرك است و توصيه ها و تأكيدات زيادي بر اين مسأله دارد و به شدت با برهنگي و بي حجابي مبارزه كرده است و راهها و روش هاي زيادي ارائه داده است كه انسانها در صورت پيروي از آنها سعادت دنيا و آخرت شامل حالشان خواهد شد. در هر صورت حجاب برتر، مانند لباس هاي بلند و گشاد، مقنعه و چادر مشكي، تأمين كنندة حجاب بهتر و بيشتر هستند.

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. فرهنگ برهنگي و برهنگي فرهنگي، غلامعلي حداد عادل، تهران، سروش، چاپ ششم، 1374.
2. مسأله حجاب، مرتضي مطهري، قم، انتشارات صدرا.
3. حجاب شناسي، حسين مهدي زاده، قم، مركز مطالعات و پژوهشهاي فرهنگي حوزه علميه، 1381.

پي نوشت ها:
[1] . حداد عادل، غلامعلي، فرهنگ برهنگي و برهنگي فرهنگي، تهران، انتشارات سروش، چاپ ششم، 1374، ص 38 الي ص 40.
[2] . بقره/207.
[3] . توبه/111.
[4] . نور/30.
[5] . احزاب/53.
[6] . مهدي زاده، حسين، حجاب شناسي، قم، مركز مطالعات و پژوهشهاي فرهنگي حوزه علميه، 1381، ص 31.