راه هاي ابطال سحر و خنثي کردن اثر چشم زخم چيست؟

يكي از اموري كه در ازمنة قديم از رواج بسيار زيادي برخوردار بوده و بسيار مورد توجه مردم قرار مي‌گرفته سحر و جادو است كه اكنون نيز در بين مردم ما ديده مي‌شود و بسياري از مردم اثرات آن را در زندگي خود مشاهده مي‌كنند و به دنبال علاج آن هستند. به عنوان مثال گاهي شاهد دشمني بين زن و شوهر يا ايجاد محبت بين دو شخص غريبه يا ايجاد دشمني بين دو دوست هستيم.
همچنين اصطلاح بدچشمي، چشم زخم و چشم خوردن نيز اصطلاحي است كه امروزه در بين مردم ما زياد شنيده مي‌شود و به آن معتقد هستند و براي دفع آن تلاش مي‌كنند.
سحر و چشم زخم در آيات و روايات: در آيات و روايات به سحر و چشم زخم اشاره شده است. به عنوان مثال آية 102 سورة مباركه بقره كه اشاره به نوعي از سحر است كه داراي اثر باشد.[1] يا آيه 116 سورة مباركه اعراف اشاره به نوع ديگري از سحر دارد كه اصطلاحاً به آن شعبده‌ مي‌گوئيم[2] يا آية 51 سورة مباركه قلم كه اشاره به چشم زخم دارد.
در روايات نيز به اين دو مقوله اشاره شده كه يكي از جامع‌ترين و كامل‌ترين آنها روايتي است كه امام صادق ـ عليه السّلام ـ در جواب به سؤال زنديق مصري كه از حقيقت سحر سؤال كرده بود فرمودند كه در اين روايت به انواع سحر نيز از زبان امام اشاره شده.[3]تمام اين‌ها نشانگر اين امر است كه سحر و جادو و چشم زخم اموري هستند كه داراي واقعيت مي‌باشند اما غير عادي‌اند دربارة چشم زخم نيز بعضي علما معتقدند كه بعضي از چشم‌ها نوعي اشعه از خود بيرون مي‌دهند كه اين اشعه يك اثر سوئي را وارد اشياء مي‌كند.[4]پس از ذكر اين مقدمه كوتاه و آشنايي با جايگاه سحر و چشم زخم توجه شما را به دو نكتة مهم جلب مي‌كنيم كه:
(1) نمي‌توانيم هر چيزي را بلافاصله به جادو و چشم زخم نسبت دهيم و يا با هر مشكلي كه در زندگي مواجه شديم آن را معلول جادو و چشم زخم بدانيم بلكه ابتدا بايد علل و عوامل عادي آن را بررسي كنيم چرا كه بسياري از مشكلات ما ريشه در عوامل طبيعي دارد و موارد بسيار اندكي شامل جادو و چشم‌ زخم مي‌شود.
(2) اعتقاد به اين مسأله كه من جادو شده‌ام يا چشم خورده‌ام يا كسي بخت مرا بسته خود از موانع پيشرفت انسان در زندگي است؛ زيرا با اين پندار و پيشينة ذهني شخص به گونه‌اي در زندگي عمل مي كند كه تمام اعمالش تابع اين عقيده‌اش است و اين باعث مي‌شود كه انسان به بهانة جادو شدن يا چشم خوردن دست از سعي و تلاش زندگي بردارد و تمام مشكلات خود را معلول اين دو مقوله بداند در صورتي كه خداوند متعال انسان را مختار آفريده و امر به تلاش و كوشش نموده است.
راه‌هاي علاج سحر و چشم زخم: همان طور كه خداوند براي بعضي از داروهاي مُضر تأثيراتي را در بدن قرار داده و در بعضي از داروها اثراتي را قرار داده كه تأثيرات داروهاي مضر را از بين مي‌برد براي بعضي از اعمال نيز تأثيراتي را در بدن‌ها و عقول مردم قرار داده است كه همان سحر باشد و بر زبان انبياء و اوصياء آيات و ادعيه و اسماء و اعمالي جاري ساخته كه ضرر آن سحرها را دفع مي‌كند. پس بهترين راه براي علاج اين دو مقوله توجه به معارف و دستورات اهل بيت ـ عليهم السّلام ـ است.

دستوارت اهل بيت ـ عليهم السلام ـ براي علاج سحر:
1) امير المؤمنين علي ـ عليه السلام ـ مي‌فرمايند: براي علاج سحر هفت مرتبه بگويد: بسم الله و بالله و سَنسُدُّ عضدك باخيك و نجعل لكما سلطانا فلا يصلون اليكما باياتنا انتما و من اتبعكما الغالبون.[5]2) استعاذه و پناه بردن به خداوند متعال با خواندن معوذتين (سوره‌هاي قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق)[6]3) خواندن آيات 54 تا 56 سورة اعراف.[7]4) اسپند نيز مؤثر است. از رسول خدا ـ صلّي الله عليه و آله ـ نقل شده كه بر هر يك از برگ و دانه اسپند ملكي موكل است كه با آنهاست تا بپوسد و ريشه‌اش و شاخه‌اش غم و سحر را برطرف مي‌كند.[8]

دستورات اهل بيت ـ عليهم السلام ـ براي علاج چشم زخم:
1. امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمودند: سه مرتبه بگوييد: ما شاء الله لا قوه الا بالله العلي العظيم.[9]2. خواندن آية 51 سورة قلم (و ان يكاد الذين كفروا …)[10]3. دست‌ها را مقابل صورت بگيرد و سورة حمد و توحيد و معوذتين را بخواند و دست به صورت بكشد.[11]4. خواندن معوذتين.[12]5. دعايي كه پيامبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ براي امام حسن و امام حسين ـ عليهما السّلام ـ خواندند و به اصحاب نيز توصيه فرمودند: «اللهم يا ذا السلطان العظيم و المن القديم و الوجه الكريم ذا الكلمات التامات و الدعوات المستجابات عاف فلانا( اسم شخص مورد نظر) من انفس الجن و اعين الانس.»[13]

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1ـ علامه محمد باقر مجلسي، بحار الانوار، ج 92.
2ـ عبد الحسين ابن الدين، اصول اجتماعي اسلام، انتشارات ناصرخسرو، 1342.
3ـ شهيد هاشمي نژاد، رهبران راستين، انتشارات صبا، 1361.
4ـ شيخ عباس قمي، مفاتيح الجنان، باب سوم.
 
پي نوشت ها:
[1] . مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، ج 1، ص 378.
[2] . همان.
[3] . بحار الانوار، ج 60، ص 21.
[4] . مطهري، مرتضي، آشنايي با قرآن، نشر صدرا، ج 8، ص 334.
[5] . مجلسي، محمد باقر، بحار الانوار، ج 92، ص 125.
[6] . همان، ص 128.
[7] . ج 92، ص 32.
[8] . قمي، شيخ عباس، مفاتيح الجنان، باب سوم.
[9] . بحار الانوار، ج 92، ص 128.
[10] . همان، ص 132.
[11] . همان، ص 129.
[12] . همان، ج 60، ص 14.
[13] . همان، ج 92، ص 133.