قوی ترین طلسمات+قویترین دعا و طلسم+قوی ترین کتاب طلسم و دعانویسی مطالب مذهبی+طلسم سیاهی و طلاق+طلسم احضار محبت معشوق+دانلود کتاب طلسم محبت و طلاق قوی
در این مورد به چند نکته توجه نمایید :
1- نفرین یک نوع دعا در مورد دیگران است و همان شرایطی که برای اجابت دعا به طور کلی لازم است در مورد نفرین نیز باید تحقق یابد تا این دعا به اجابت برسد . از جمله این شرایط این است که این دعا حکمت الهی را نقض نکند و با حکمت حق تعالی منافات و تناقضی نداشته باشد . دعای خیردر حق دیگران چون با حکمت الهی و خواست و مشیت او هماهنگ و همساز است معمولا زود به درجه اجابت می رسد ولی دعا بر ضد دیگران که ناشی از تصور غلط انسان در مورد مقصر بودن و گناهکار بودن آن فرد است دعایی ناسازگار با حکمت خداوند است و خداوند نفرین بی اساس و بی مورد را در مورد فرد نفرین شده اجابت نمی کند .
2- گاهی نفرین عکس العملی آنی و سریع و به دنبال تصور و قضاوتی نا درست و عجولانه بوده و در واقع از پشتیبانی روحی و قلبی لازم برخوردار نمی باشد تا اجابت گردد .
3- در هر صورت بهترین کار راضی کردن و به دست آوردن دل کسی است که او را ناراحت کرده اید و باعث شده اید که شما را نفرین کند .
4- اگر به آن فرد دسترسی ندارید بهترین کار دعای خیر کردن برای او است و از خداوند که مقلب القلوب است بخواهید تا دل آن فرد از شما راضی گردد .
5- باید دانست که به طور کلی نفرین نمودن نسبت به دوستان و اطرافیان کار پسندیده ای نیست. انبیا و ا ولیای الهی جز در موارد نادری که مجبور می شدند، قوم خویش را نفرین نمی نمودند. ایشان در اغلب موارد حتی نسبت به کسانی که به ایشان ستم روا می داشتند و از پذیرش هدایت روی بر می تافتند، دعا می نمودند و از خدای متعال برای آنها هدایت و مغفرت می خواستند.
نفرین در حقیقت نوعی انتقام گیری از کسی است که ستمی از او به ما رسیده است. در فرهنگ اسلام عفو و بخشش و رحمت بر خشم و غصب و انتقام خصوصا نسبت به مؤمنین و نزدیکان ترجیح داده شده است. در عفو لذتی است که در انتقام نیست، همانگونه که رحمت الهی برغضبش سبقت دارد (سبقت رحمتی غضبی).
مسلما هیچ یک از مؤمنان سزاوار نفرین و بدخواهی برادر مؤمن خویش نیست، بنابراین شما می توانید با دعای خیر در حق کسی که او را نفرین نموده اید، عمل خویش را جبران نمایید «ان الحسنات یذهبن السیئات؛ به درستی که خوبی ها بدی ها را خواهد پوشانید» و به هیچ وجه لازم نیست که او را در جریان نفرین خود قرار دهید. البته نفرین نوعی دعا است ولی دعا برای دور شدن کسی از خیر و رحمت و سعادت است و اگر شرایط دعا در آن جمع باشد و نفرین به جا و به مورد باشد این دعا نیز با خواست خداوند اجابت می گردد. در قرآن کریم نیز نمونه هایی از نفرین انبیا(ع) وجود دارد که مورد اجابت خداوند قرار گرفته است مثل نفرین حضرت نوح(ع) در مورد کفار و مشرکان: «و قال نوح رب لا تذر علی الارض من الکافرین دیارا، انک ان تذرهم یضلوا عبادک ولا یلدوا الا فاجرا کفارا؛ پروردگارا! بر روی زمین هیچ کافری باقی مگذار چون اگر آنها در زمین باقی بمانند بندگانت را گمراه می سازند واز آنها تنها فرزندانی گنهکار و کافر به وجود می آید» (نوح، آیه 26 و 27).
البته این در هنگامی بود که نوح(ع) حجت را کاملا بر آنها تمام کرده بود و آن کافران با گستاخی و لجاجت در برابر حق ایستادگی می کردند و باعث گمراهی دیگران می شدند. اگر قدرت روحی و ظرفیت انسان زیاد باشد و با چشم مهربانی و دلسوزی و شفقت به انسان ها نگاه کند معمولا کمتر دیگران را نفرین می کند. مطالعه زندگی پیامبران و امامان معصوم(ع) و پیروان واقعی آنها که با وجود تحمل اذیت و ظلم و آزار از دیگران، برای آنها دل می سوزاندند و طلب هدایت می کردند و بدی آنها را با خوبی پاسخ می دادند، می تواند ظرفیت و تحمل انسان را در برابر آزار و ظلم دیگران بیشتر نماید چون آنها الگوها و رهبران ما هستند و ما باید در همه امور البته به اندازه ظرفیت و گنجایش درونی خود از آنها تبعیت و پیروی نماییم.
1- نفرین یک نوع دعا در مورد دیگران است و همان شرایطی که برای اجابت دعا به طور کلی لازم است در مورد نفرین نیز باید تحقق یابد تا این دعا به اجابت برسد . از جمله این شرایط این است که این دعا حکمت الهی را نقض نکند و با حکمت حق تعالی منافات و تناقضی نداشته باشد . دعای خیردر حق دیگران چون با حکمت الهی و خواست و مشیت او هماهنگ و همساز است معمولا زود به درجه اجابت می رسد ولی دعا بر ضد دیگران که ناشی از تصور غلط انسان در مورد مقصر بودن و گناهکار بودن آن فرد است دعایی ناسازگار با حکمت خداوند است و خداوند نفرین بی اساس و بی مورد را در مورد فرد نفرین شده اجابت نمی کند .
2- گاهی نفرین عکس العملی آنی و سریع و به دنبال تصور و قضاوتی نا درست و عجولانه بوده و در واقع از پشتیبانی روحی و قلبی لازم برخوردار نمی باشد تا اجابت گردد .
3- در هر صورت بهترین کار راضی کردن و به دست آوردن دل کسی است که او را ناراحت کرده اید و باعث شده اید که شما را نفرین کند .
4- اگر به آن فرد دسترسی ندارید بهترین کار دعای خیر کردن برای او است و از خداوند که مقلب القلوب است بخواهید تا دل آن فرد از شما راضی گردد .
5- باید دانست که به طور کلی نفرین نمودن نسبت به دوستان و اطرافیان کار پسندیده ای نیست. انبیا و ا ولیای الهی جز در موارد نادری که مجبور می شدند، قوم خویش را نفرین نمی نمودند. ایشان در اغلب موارد حتی نسبت به کسانی که به ایشان ستم روا می داشتند و از پذیرش هدایت روی بر می تافتند، دعا می نمودند و از خدای متعال برای آنها هدایت و مغفرت می خواستند.
نفرین در حقیقت نوعی انتقام گیری از کسی است که ستمی از او به ما رسیده است. در فرهنگ اسلام عفو و بخشش و رحمت بر خشم و غصب و انتقام خصوصا نسبت به مؤمنین و نزدیکان ترجیح داده شده است. در عفو لذتی است که در انتقام نیست، همانگونه که رحمت الهی برغضبش سبقت دارد (سبقت رحمتی غضبی).
مسلما هیچ یک از مؤمنان سزاوار نفرین و بدخواهی برادر مؤمن خویش نیست، بنابراین شما می توانید با دعای خیر در حق کسی که او را نفرین نموده اید، عمل خویش را جبران نمایید «ان الحسنات یذهبن السیئات؛ به درستی که خوبی ها بدی ها را خواهد پوشانید» و به هیچ وجه لازم نیست که او را در جریان نفرین خود قرار دهید. البته نفرین نوعی دعا است ولی دعا برای دور شدن کسی از خیر و رحمت و سعادت است و اگر شرایط دعا در آن جمع باشد و نفرین به جا و به مورد باشد این دعا نیز با خواست خداوند اجابت می گردد. در قرآن کریم نیز نمونه هایی از نفرین انبیا(ع) وجود دارد که مورد اجابت خداوند قرار گرفته است مثل نفرین حضرت نوح(ع) در مورد کفار و مشرکان: «و قال نوح رب لا تذر علی الارض من الکافرین دیارا، انک ان تذرهم یضلوا عبادک ولا یلدوا الا فاجرا کفارا؛ پروردگارا! بر روی زمین هیچ کافری باقی مگذار چون اگر آنها در زمین باقی بمانند بندگانت را گمراه می سازند واز آنها تنها فرزندانی گنهکار و کافر به وجود می آید» (نوح، آیه 26 و 27).
البته این در هنگامی بود که نوح(ع) حجت را کاملا بر آنها تمام کرده بود و آن کافران با گستاخی و لجاجت در برابر حق ایستادگی می کردند و باعث گمراهی دیگران می شدند. اگر قدرت روحی و ظرفیت انسان زیاد باشد و با چشم مهربانی و دلسوزی و شفقت به انسان ها نگاه کند معمولا کمتر دیگران را نفرین می کند. مطالعه زندگی پیامبران و امامان معصوم(ع) و پیروان واقعی آنها که با وجود تحمل اذیت و ظلم و آزار از دیگران، برای آنها دل می سوزاندند و طلب هدایت می کردند و بدی آنها را با خوبی پاسخ می دادند، می تواند ظرفیت و تحمل انسان را در برابر آزار و ظلم دیگران بیشتر نماید چون آنها الگوها و رهبران ما هستند و ما باید در همه امور البته به اندازه ظرفیت و گنجایش درونی خود از آنها تبعیت و پیروی نماییم.