آيين مسيحيت

در كتاب مقدس مسيحي بار ها به روزه و روزه داري اشاره شده  به عنوان نمونه موسي (ع) چهل روز روزه گرفت (سفر تثنيه 9 21:-)7
و يا داود (ع) براي شفاي پسرش روزه گرفت (2 سموئيل 12 25:-15). و يا يهوشافاط براي پيروزي بر دشمن در تمامي يهودا اعلام روزه داري كرد (2 تواريخ 20 3:). و يا مردم نينوا براي جلو گيري از عذاب سه روز روزه گرفتند (يونس 3 7:). و يهوديان ايراني به شكرانه پيروزي بر هامان و كشته شدن هامان روزه گرفتند (استر 4).
و عيسي مسيح (ع) بعد از نزول روح القدس بر وي در سي سالگي 40 روز روزه گرفت (متي 4 2: ، لوقا 4 2:). و يا در انجيل لوقا داستان زني به نام حنا را نقل مي كند 84 سال در معبد شبانه روز به عبادت و روزه داري مشغول بوده است.(لوقا :2 37)
مسيحيان مانند پيروان ديگر اديان، به روزه معتقد هستند، اما روزه اين فرقه داراي قوانين و شرايط خاص و ثابت نيست. آنها آزادند در هر زمان و به هر اندازه به صورت فردي و جمعي روزه بگيرند. تنها نكته قابل توجه در انجيل اين است كه روزه رياكارانه، قابل قبول نيست.
در انجيل متي آمده است كه عيسي روزه رياكاران را تقبيح مي كرده است:
“و چون روزه مي گيريد، چون رياكاران كشيده رو نباشيد كه چهره خويش را درهم مي كشند تا در نظر مردم روزه دار نمايند، به درستي به شما مي گويم كه ايشان اجر خود را گرفته اند. ليكن تو هرگاه روزه مي گيري، سر خود را چرب كن و روي خويش را بشوي تا در نظر مردم روزه دار ننمايي. بلكه در نظر پدر خود كه پدر تو نهان را مي داند و آشكارا تو را جزا خواهد داد”.3
اگرچه آيين روزه در فرقههاي مختلف مسيحيت متفاوت است اما به طور كلي مي توان روزه هاي مهم مسيحيان را اين گونه فهرست كرد:
1. روزه روز جمعه قبل از عيد پاك كه در قرن دوم متداول بود.
2. روزه غيركامل دوشنبه تا پنجشنبه هفته مقدس
3. روزه چهل روز قبل از عيد پاك
4. روزه چهل روز قبل از هفته مقدس
5. روزه چهارشنبه و جمعه هر هفته؛ به مناسبت روز توطئه يهوديان براي دستگيري عيسي و روز جمعه به دليل به صليب كشيدن عيسي عليه السلام.
6. روزه هاي فصلي.
7. روزه، به عنوان كفاره گناهان.
همانطور كه اشاره شد، روزه در مسيحيت تابع قانون خاصي نيست و هر كس هر طور كه مي تواند و براي مدت زماني حتي چند ساعت مي تواند روزه بگيرد. همين طور روزه در فرقه هاي مختلف مسيحيت هم متفات است كه به تفكيك بيان مي شود.

روزه هاي مرسوم كاتوليكها

كاتوليكها در روز چهارشنبه خاكستر و نيز روز جمعه الصليب روزه مي گيرند. همچنين در تمامي روزهاي جمعه ماه انابت نيز كه دوران توبه و تعمق كاتوليكهاست، از خوردن گوشت پرهيز مي كنند. نحوه روزه گرفتن در ميان كاتوليكها به اين صورت است كه در دو روزِ چهارشنبه خاكستر و جمعه الصليب، خوردن دو نوع غذاي ساده و يك غذاي معمولي مجاز است، اما مصرف گوشت ممنوع مي باشد. روزه گرفتن در ساير روزهاي جمعه اختياري است و برخي از كاتوليكها به جاي روزه، به توبه يا برگزاري دعاهايي ويژه مي پردازند.
در اين روز ها بايد از خوردن گوشت و هر گونه لبني جات پرهيز كنند و البته به غير از ماهي و همچنين از خوردن روغن و شراب نيز بپرهيزند.

روزه در ميان ارتدكسها

پيروان كليساي ارتدوكس شرق، دوره هاي مختلفي براي روزه دارند؛ از جمله ماه لِنت (دوران توبه و تعمق)، روزه رسولان، روزه معراج مريم مقدس به آسمان، روزه ويژه ميلاد مسيح، و نيز چند روزه يك روزه. تمام روزهاي چهارشنبه و جمعه، روز روزه محسوب مي شود، مگر در هفته هايي كه در آنها روزه نگرفتن بلامانع است.
نحوه روزه داري در ميان ارتدكس ها اين گونه است كه معمولاً از خوردن گوشت، لبنيات و تخم مرغ پرهيز مي شود. خوردن ماهي در برخي ايام روزه مجاز و در برخي ديگر غيرمجاز است.

روزه در ميان پروتستانها

در ميان پروتستانها زمان روزه به خود افراد، كليساها، سازمانها يا جوامع مسيحي بستگي دارد. برخي به طور كامل از لب زدن به آب و غذا خودداري مي كنند، اما برخي ديگر تنها به نوشيدن مايعات اكتفا مي كنند و غذاهاي خاصي مي خورند. آنها از خوردن يك يا چند وعده غذا صرف نظر مي كنند و از تن دادن به وسوسه هاي خوردني و غيرخوردني اجتناب مي نمايند.

روزه در ميان مومونها

آيين مومن آييني نو ظهور در ميان مسيحيان است. در آيين مومون اولين يكشنبه هر ماه، زمان روزه است. افراد و خانواده ها در صورت تمايل ممكن است روزهاي ديگري نيز روزه بگيرند. خودداري از خوردن و آشاميدن براي دو وعده متوالي و نيز بخشيدن غذا يا پول به نيازمندان، روزه داري اين فرقه است. بعد از روزه، اعضاي كليسا در جلسه روزه و شهادت دادن شركت مي كنند.

آيين اسلام

در اسلام تاريخ روزه به سال 6 ه.ق مي رسد. زماني كه پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و سلم پس از صلح حديبيه، راهي مدينه شد. ايشان در مدينه، اعمال ماه رمضان و سپس شوال را به جا آورد. اسلام جايگاه خاصي براي روزه قائل است، تا آنجا كه در حديثي از پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم يكي از ستونهاي محكمي كه اسلام برآن استوار گرديده، روزه داري در ماه رمضان است و در جايي ديگر يكي از سه ساحت بهره برداري از اسلام را روزه مي دانند.

تعريف روزه

روزه از جمله اعمال عبادي است كه خداوند به آن امر فرموده است كه در آن، انسان در طول مدت معين و ساعات خاصي از شبانه روز، از خوردن و آشاميدن و در برخي موارد، حتي صحبت كردن دست مي كشد.
روزه در گام اول عبارت است از حفظ شكم و شهوت از خوردن و آشاميدن و بهره گيري از غريزه جنسي و رعايت آداب ظاهري كه در توضيح المسائلها بيان شده است.
در گام بعد حفظ زبان، گوش، چشم، دست و پا و ساير اعضا و جوارح از گناهان را دربر مي گيرد كه در صورت عدم رعايت آنها، روزه باطل ميگردد. اما همه اينها بهانه اي است تا انسان بيشتر به نفس خود توجه پيدا كند.
هدف نهايي روزه بدن، رسيدن به روزه قلب است كه انسان را از هموم دنيوي و افكار پست و آنچه او را از خداوند باز مي دارد، دور كند.
علي عليه السلام مي فرمايد: روزه دل، با ارزشتر از روزه زبان و روزه زبان، باارزشتر از روزه شكم است.

زمان روزه

در اسلام براي روزه وقت معين مشخص شده است. مسلمانان بايد از اذان صبح تا اذان مغرب از چيزهايي كه روزه را باطل مي كند خودداري نمايد. در اسلام روزه در ماه مبارك رمضان(ماه نهم قمري) بر مسلمانان واجب شده است.
حكم روزه در آيات سوره بقره آمده است :”اي كساني كه ايمان آورده ايد، روزه بر شما واجب شده همانطور كه بر اقوام قبل از شما واجب شده بود، تا پرهيزكار شويد. چند روز معدودي را (بايد روزه بگيريد). و هر كس از شما بيمار يا مسافر باشد تعدادي از روزهاي ديگر را (روزه بدارد). و بر كساني كه روزه براي آنها طاقت فرسا است (همچون بيماران ، پيرمردان و پيرزنان) لازم است كفاره بدهند: مسكيني را اطعام كنند و كسي كه كار خيري انجام دهد براي او بهتر است و روزه داشتن براي شما بهتر است اگر بدانيد. (روزه در چند روز معدود) ماه رمضان است، ماهي كه قرآن، براي راهنمايي مردم و نشانه هاي هدايت و فرق ميان حق و باطل در آن نازل شده است. پس آن كس از شما كه در ماه رمضان در وطن باشد، روزه بدارد و آن كس كه بيمار يا در سفر است، روزهاي ديگر را به جاي آن روزه بگيرد. خداوند راحتي شما را مي خواهد، نه زحمت شما را. هدف اين است كه اين روزها را تكميل كنيد و خدا را بر اين كه شما را هدايت كرده، بزرگ شمريد؛ باشد كه شكرگزاري كنيد … . نزديكي با همسرانتان در شب روزهايي كه روزه مي گيريد، حلال است … و بخوريد و بياشاميد. تا رشته سپيد صبح، از رشته سياه (شب) براي شما آشكار گردد. سپس روزه را تا شب، تكميل كنيد…” .

فايده روزه

فايده روزه تقوا است و تقوا خود، سودي است كه عايد خود انسان مي شود. هر كس بخواهد به عالم طهارت و رفعت متصل شود و به مقام بلند كمال و روحانيت ارتقاء يابد، اولين چيزي كه لازم است بدان ملتزم شود اين است كه از افسار گسيختگي خود جلوگيري كند و سرگرم لذتهاي جسمي و شهوات بدني نباشد. چنين شخصي بايد خود را بزرگتر از آن بداند كه زندگي مادي را هدف بپندارد. بايد از هر چيزي كه او را از خداوند مشغول مي دارد بپرهيزد. اين تقوايي كه قرآن به آن اشاره ميكند تنها از راه روزه و خودداري از شهوات به دست مي آيد.
خودداري از شهوات عبارت است از: خودداري از شهوت شكم در خوردن و آشاميدن و شهوت جنسي. اگر انسان مدتي از اين سه چيز پرهيز كند، به تدريج نيروي خويشتن داري از گناهان در او قوت مي يابد و به تدريج بر اراده خود مسلط مي شود. آن وقت در برابر هر گناهي عنان اختيار از كف نمي دهد و در تقرب به خداوند متعال دچار سستي نمي گردد.
فوايد ديگر روزه و گرسنگي در احاديث مختلف بيان شده است.
در حديثي از معصوم عليه السلام آمده: با گرسنگي، مجاري شيطان را تنگ نماييد، كه او مانند خون در بدن انسان جاري است. در همين راستا، پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم مي فرمايد: كسي كه شكم خود را گرسنه نگه دارد، انديشه اش تربيت مي شود. ايشان همچنين مي فرمايد: با تشنگي و گرسنگي با نفسهايتان مبارزه كنيد، همانا پاداش اين كار همانند پاداش مبارزه در راه خداست و عملي دوست داشتنيتر از گرسنگي و تشنگي نزد خدا نيست. همچنين پيامبر اعظم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: گرسنگي بكشيد و بر بدنهايتان سخت بگيريد، شايد دلهايتان خداوند متعال را ببيند. و نيز فرمود: برترين شما روز قيامت، نزد خدا، كسي است كه گرسنگي بيشتري كشيده باشد و در خداوند متعال تفكر بيشتري نموده باشد.
پيامبر اعظم صلي الله عليه و آله و سلم در يكي از سخنرانيهاي خود به اهميت ماه مبارك رمضان پرداخته است. در بخشي از اين سخنان چنين آمده است :”… با تشنگي و گرسنگي خود، گرسنگي روز قيامت را به ياد آوريد. به فقيران خود صدقه بدهيد، بزرگان خود را احترام كنيد، كوچكترها را مورد رحمت خود قرار دهيد و صله رحم را به جا آوريد. زبانهاي خود را حفظ كرده، ديدگان خود را از آنچه نگاه به آن حلال نيست و گوشهاي خود را از آنچه گوش دادن به آن حلال نيست، نگه داريد. با يتيمان مردم مهرباني كنيد تا با يتيمان شما مهرباني شود. به درگاه خداوند از گناهان خود توبه كنيد. هنگام نماز دستهايتان را با دعا به طرف او بلند كنيد، زيرا اين وقت، بهترين اوقات است و خداوند در آن هنگام با نظر رحمت به بندگانش نگاه كرده و هنگامي كه از او بخواهند و با او مناجات نمايند، جواب آنان را مي دهد. و اگر او را صدا بزنند، به آنان لبيك مي گويد و اگر دعا كنند، دعايشان را مستجاب مي كند.”
منبع: http://www.pegahhowzeh.com
/س