روز نشر

قیامت را روز «نشر» گویند؛ زیرا نامه های رفتار انسان در آن روز باز و گشوده می شود: «و إذا الصُّحف نُشِرت» تکویر/10

نامة اعمال انسان در این جهان ملفوف و پیچیده است و در معاد منشور می شود. در دنیا کسی از آن خبر ندارد و حتّی اعمال گذشتة انسان برای خودش مستور است. از این رو با دیدن آن در معاد با شگفتی خواهد گفت: چه نامه ای ؟ هر خُرد و کلانی را در آن شمرده و به حساب آورده اند حتّی شوخی و جدّی به نگارش آمده و گناهان کوچک و بزرگ در آن ثبت شده است. به او فرمان می رسد نامة اعمالت را بخوان

قیامت را روز «نشر» گویند؛ زیرا نامه های رفتار انسان در آن روز باز و گشوده می شود: «و إذا الصُّحف نُشِرت» تکویر/10

نامة اعمال انسان در این جهان ملفوف و پیچیده است و در معاد منشور می شود. در دنیا کسی از آن خبر ندارد و حتّی اعمال گذشتة انسان برای خودش مستور است. از این رو با دیدن آن در معاد با شگفتی خواهد گفت: چه نامه ای ؟ هر خُرد و کلانی را در آن شمرده و به حساب آورده اند حتّی شوخی و جدّی به نگارش آمده و گناهان کوچک و بزرگ در آن ثبت شده است. به او فرمان می رسد نامة اعمالت را بخوان: «و کلّ إنسان أَلزمناهُ طائِره فی عُنقه و نُخرج له یوم القیمة کتاباً یلقیهُ مَنشوراً إقرأْ کِتابک کَفی بِنَفسِک الیَوم علیک حَسیباً» اسراء/13ـ14 [ما مقدّرات و فرآیند کردار نیک و بد هر انسانی را طوق گردن او ساختیم و روز قیامت کتابی برای او بیرون آوریم، در حالی که آن نامه چنان باز باشد که همة اوراق آن را یک مرتبه ملاحظه کند. تو خود کتاب اعمالت را بخوان که تو خود تنها برای حساب رسی خویش کافی هستی].

قرآن می فرماید: آنان که نامه هایشان به دست راست شان داده شود نامه های خود را می خوانند و به دیگران نیز می گویند: بیایید نامه های مرا بخوانید. امّا کسانی که نامة اعمالشان به دست چپ و از پشت سر به آنان واگذار گردد، گویند ای کاش این کتاب به دست من داده نمی شد؛ «فَمَنْ أُوتی کِتابَه بِیَمینه فأولئک یَقْرَءون کِتابهم»اسراء/71 «فأمّا مَن أُوتی کِتابه بِیَمینهِ فَیَقوُل‎هاؤُم اقرَءواْ کِتابِیه» حاقّه/19«و أمّا مَن أُوتِیَ کِتابه بشماله فیقول یا لیتنی لم أُوت کتابیه» حاقّه/25