شهادت به توحید، نبوت و امامت
شهادت به وحدانیت خداوند سبحان و پیامبرى حضرت رسول اکرم(صلى الله علیه و آله) و به امامت ائمه اطهار(علیهم السلام).
«اشهد ان لااله الا اللَّه وحده لا شریک له کما شهداللَّه لنفسه و شهدت له ملائکه». این شهادت سه گانه به اوج ایمان و اعتقاد انسان شیعى به وحدانیت حضرت پروردگار و مانندى او و نبوت پیامبر خاتم و امامت امامان اشاره دارد و آن که امامان معصوم شیعه برگزیدگان الهى و راهنمایى رسیدن و وصال به بندگى و عبودیت محض حضرت حق سبحانه و تعالى مى باشند.
ابراز ایمان راسخ به حقانیت اهل بیت و باطل بودن راه و مسیر مخالفان آنان و آمادگى در فداکارى در راه حقیقت و نشر دین که با آغازى چنین آمده است: «بابى اتنم و امى و اهلى و مالى و اسرتى اشهداللَّه و اشهدکم انى مومن بکم و بما امنتم به کافر بعدوکم و بما کفرتم به سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم… فثبتنى اللَّه ابدا ما حییت على موالاتکم و وقفنى لطاعتکم و رزقنى شفاعتکم…».
توبه از گناهان و آرزوى شفاعت
«یا ولى اللَّه ان بینى و بین اللَّه عز و جل ذنوبا لایأتى علیها الارضاکم فبحق مَن ائتمنکم على سرّه و استرعاکم امر خلقه… اللهم انى لو وجدت شفعاء اقرب الیک من محمد و اهل بیت الاخیار الائمه الابرار لجعلتهم شفعائى…».
که این توبه از گناهان نشان از نهایت پشیمانى و ندامت دارد و طلب شفاعت نیز خود گویایى شناخت جایگاه امام معصوم و قرار دادن آن بزرگان در مقام واسطه و وسیله الى اللَّه است و هیچ غلو و اغراق در آن دیده نمى شود.
جاى جاى تعابیر زیارت جامعه کبیره گویاى روح توحیدى آن و کمال بندگى امامان معصوم(علیهم السلام) و نقش آنان در هدایت الى اللَّه دارد و هرگز شائبه شرک در آن وجود ندارد.