برزخ، در لغت به معنای پرده و حائل است که بین دو چیز واقع می شود؛ اما در اصطلاح، برزخ عالمی است که خدای متعال بین دنیا و آخرت قرار داده است و اولین منزل انسان پس از مرگ است.
مراد از عالم برزخ، همان عالم قبر است؛ عالمی که انسان در آن یک نوع زندگی خاصّی تا قیامت دارد.
منظور از قبر در اینجا همان مکانی نیست که میّت را داخل آن می گذارند، بلکه از آیات و روایات استفاده می شود که قبر عالمی است که انسان در آن زندگی می کند و منعم می شود و یا عذاب می گردد و به طور کنایه از آن به قبر تعبیر شده است؛ یعنی از باب این که انسان در مرگ دنیوی اولین جایی که او را می گذارند، داخل قبر است.
در قبر کلیاتی از عقاید و اعمال پرسیده می شود؛ مثلا به میّت گفته می شود: خدایت که بود، پیغمبرت که بود، چه دینی داشتی؟ این را از هر فردی خواه مؤمن و خواه کافر و غیر مسلمان می پرسند.