سادگی و بی تکلفی در زندگی امام رضا علیه السلام جاری بود. آن حضرت کم خوراک بودند و غذای سبک می خوردند. در خانه جامه ای ساده و غالباً پیراهنی از پارچه های خشن بر تن می کردند و فقط در مجالس عمومی و در میان مردم جبه ای لطیف بر رویش می پوشیدند.

معمربن خلاد گوید: از حضرت رضا (ع) شنیدم که می فرمودند: «به خداوند سوگند، اگر خلافت امت در دستم قرار گیرد، طعام های ناگوار و لباس های درشت خواهم خورد و خواهم پوشید و خود را بعد از راحتی، به سختی و زحمت خواهم افکند.» حضرت رسول (ص) در وصیت های خود به ابوذر فرمودند: «ای ابوذر، من لباس های درشت و خشن می پوشم و روی زمین می نشینم و انگشت های خود را پاک می کنم و بر الاغ بدون زین سوار می شوم و دیگری را هم دنبال خود سوار می کنم. هرکس از روش من دوری گزیند، از من نیست. ای ابوذر، اکنون لباس های خشن در بر کن تا تکبر و نخوت بر تو مسلط نشود.»[1]

ابن عباد می گوید: «امام تابستان ها روی حصیری می نشستند و زمستان ها بر گلیمی استراحت می نمودند و تنها برای برخی نشست های جمعی، خویشتن را در مواقعی می آراستند.»[2]

گاه به هنگام آراستگی و پوشش، به ایشان اعتراض می کردند و ایراد می گرفتند. وی در پاسخ می فرمودند: «یوسف بن یعقوب، پیغمبر و فرزند پیغمبر بود. پارچه های دیبا می پوشید و در مجالس آل فرعون می نشست و این لباس ها و معاشرت ها او را از مقامش فرود نیاورد.»[3]

امام (ع) ضمن نفی زهدفروشی و پشمینه پوشی صوفیان[4] همه را به ساده زیستی توصیه می کردند و یاران خود را به توصیه پیش گفته حضرت رسول (ص) به ابوذر یادآوری می کردند.

پی نوشت ها:
[1] مکارم الاخلاق، ص 1..
[2] عیون أخبار الرضا( ع)، ج 2، ص 187
[3] مکارم الاخلاق، ص. 98.
[4] بحار الأنوار، ج 10، ص 352.

منبع: حوزه نت