با سلام خدمت شما پرسشگر گرامی از اینکه با ما در ارتباط هستید ،تشکر می کنیم و امیدواریم این ارتباط تداوم داشته باشد.
شرایط و زمان ازدواج:
تصور کنید نیاز زیادی به خواب داشته باشید، اما به دلایلی قادر به استراحت کردن نباشید، هرچه زمان ارضاء این نیاز به تاخیر می افتد فشار روانی، اضطراب، پرخاشگری و مشکلاتی از این دست در شما به وجود می آید. در یک نگاه کلی می توان گفت زمانی که ارضاء نیازهای طبیعی انسان ازجمله نیازهای جنسی به تاخیر می افتد، انسان در سطوح مختلف رفتاری، هیجانی و جسمانی دچار مشکل می شود. اسلام نه با ازدواج دیر هنگام موافق است و نه با ازدواج زود هنکام، بلکه اسلام با ازدواج به موقع موافق است.
این دین مقدس پیروان خود را به فراهم کردن زمینه ازدواج جوانان دعوت می کند. بنابراین می توان گفت از دیدگاه اسلام فرد باید در ابتدای جوانی برای ازدواج خود اقدام کند و به بهانه های مختلف و یا پایبندی به رسومات دست و پا گیر بی جهت ازدواج خود را به تاخیر بیندازد. البته فردی که هنوز آمادگی های ازدواج از لحاظ مسائل گوناگون برای او فراهم نیست، باید تا فراهم شدن این آمادگی ها باید صبر کند.
بنابراین می توان گفت: مهمترین معیار برای ازدواج احساس آمادگی و توان اداره زندگی است. احساس احتیاج به شریک در زندگی ، توان پذیرفتن مسئولیت یک یا چند نفر در غالب خانواده ، توان عشق ورزیدن به همسر و فرزند و تامین سایر نیازهای اعضای خانواده معیارهای اصلی اقدام به ازدواج هستند. بنابراین به نظر می رسد برای ازدواج نمی شود سنی در نظر گرفت چرا که ازدواج یک مرحله از زندگی است و برای وارد شدن به این مرحله آماده شدن و رشد یافتن عقل و جسم والبته بوجود آوردن شرایط مناسب بسیار بسیار اهمیت دارد.
در اینجاذکراین نکته ضروری است که زمان ازدواج هر فردى بر اساس شرائط مختلف شخصی ، فرهنگى، اجتماعى،و خانوادگى وى متفاوت است .
درباره زمان و سن ازدواج دو نکته را باید در نظر داشت که:
1. ازدواج زمان صد در صد معین شده و ثابتی براى همه انسان ها ندارد ، بنابراین سن ازدواج هر فردی با توجه به شرایط و ویژگی های روانی و عاطفی او تعیین می شود.2. سن ازدواج همیشه تابع آمادگی های روانی، اخلاقی و اجتماعی دختر و پسر برای تشکیل زندگی مشترک است.
با توجه به این دو نکته مواردی را درباره سن ازدواج خاطرنشان مى سازد:
1.در روایتى از رسول مکرم اسلام صلى الله علیه و آله ملاک سن ازدواج در ضمن تشبیه زیبایى ارائه مى گردد: «إِنَّ الْأَبْکَارَ بِمَنْزِلَةِ الثَّمَرِ عَلَى الشَّجَرِ إِذَا أَدْرَکَ ثِمَارُهَا فَلَمْ تُجْتَنَ أَفْسَدَتْهُ الشَّمْسُ وَ نَثَرَتْهُ الرِّیَاحُ وَ کَذَلِکَ الْأَبْکَارُ إِذَا أَدْرَکْنَ مَا یُدْرِکُ النِّسَاءُ فَلَیْسَ لَهُنَّ دَوَاءٌ إِلَّا الْبُعُولَةُ وَ إِلَّا لَمْ یُؤْمَنْ عَلَیْهِنَّ الْفَسَادُ لِأَنَّهُنَّ بَشَر»؛وسائل الشیعة، ج 23، 61/20 باب استحباب تعجیل تزویج البنت عند بلوغها و تحصینها بالزوج … . . ص: 61.؛ «دوشیزگان مانند میوه بر درخت هستند زمانى که برسند باید آنان را چید وگرنه حرارت خورشید و وزش بادها تباهشان مى کند، زمانى که دوشیزگان آنچه را که زنان «از غریزه جنسى» درک مى کنند حس کنند دوایى جز شوهر کردن ندارند و در غیر این صورت فاسد و آلوده مى شوند زیرا آنها نیز بشر هستند».
در روایت فوق سن خاصى براى ازدواج تصریح نشده است بلکه بهترین زمان براى ازدواج زمانى است که دختر تمایلات جنسى زنانه را درک مى کند، بنابراین زمانی که والدین احساس می کنند دختر آنان از لحاظ عقلی، اجتماعی، اخلاقی به رشد کافی رسیده است و توانایی اداره کردن زندگی مشترک را دارد، باید زمینه ازدواج دختر خود را فراهم کنند و در این مسیر از فشارهای اجتماعی و سخنان طعنه آمیز دیگران بیمی نداشته باشند.
2. براى افرادى که به وسیله ازدواج نکردن به گناه آلوده مى شوند ازدواج نمودن واجب است و بر اساس این معیار، زمان و سن خاص را نمى توان معرفى نمود. هر زمانى و در هر سنى که آدمى از حفظ گوهر پاکى عاجز گردد به گونه اى که على رغم تمهید مقدمات و رعایت اصول اخلاقى و احکام فقهى همچنان از تیررس شیطان در امان نباشد و از تهدید نفس اماره و آلوده شدن مصون نباشد باید ازدواج کند.
3. عامل دوّم رسیدن به بلوغ جنسى و رشد فکرى و اجتماعى و اخلاقى است، یعنى احساس نیاز جنسی برای ازدواج به تنهایی کافی نیست، بلکه انسان زمانی برای ازدواج باید اقدام کند که علاوه بر نیازهای جنسی، به رشد فکرى و عقلى و اجتماعى و اخلاقى دست یافته باشد. در این جا نیز نمى توان بصورت قطعى سن معینى را بیان نمود ولى معمولاً دختران بین سنین 17 تا22 سالگی اقدام به ازدواج می کنند.
دانشجوی عزیز، موفقیت در زندگی مادی و معنوی، حاصل توکل به خدای مهربان، انجام فرامین او و فرمانبرداری از عقل (بدور از هیجانات) است. برایتان آرزوی بهترینها را داریم و منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم.
شرایط و زمان ازدواج:
تصور کنید نیاز زیادی به خواب داشته باشید، اما به دلایلی قادر به استراحت کردن نباشید، هرچه زمان ارضاء این نیاز به تاخیر می افتد فشار روانی، اضطراب، پرخاشگری و مشکلاتی از این دست در شما به وجود می آید. در یک نگاه کلی می توان گفت زمانی که ارضاء نیازهای طبیعی انسان ازجمله نیازهای جنسی به تاخیر می افتد، انسان در سطوح مختلف رفتاری، هیجانی و جسمانی دچار مشکل می شود. اسلام نه با ازدواج دیر هنگام موافق است و نه با ازدواج زود هنکام، بلکه اسلام با ازدواج به موقع موافق است.
این دین مقدس پیروان خود را به فراهم کردن زمینه ازدواج جوانان دعوت می کند. بنابراین می توان گفت از دیدگاه اسلام فرد باید در ابتدای جوانی برای ازدواج خود اقدام کند و به بهانه های مختلف و یا پایبندی به رسومات دست و پا گیر بی جهت ازدواج خود را به تاخیر بیندازد. البته فردی که هنوز آمادگی های ازدواج از لحاظ مسائل گوناگون برای او فراهم نیست، باید تا فراهم شدن این آمادگی ها باید صبر کند.
بنابراین می توان گفت: مهمترین معیار برای ازدواج احساس آمادگی و توان اداره زندگی است. احساس احتیاج به شریک در زندگی ، توان پذیرفتن مسئولیت یک یا چند نفر در غالب خانواده ، توان عشق ورزیدن به همسر و فرزند و تامین سایر نیازهای اعضای خانواده معیارهای اصلی اقدام به ازدواج هستند. بنابراین به نظر می رسد برای ازدواج نمی شود سنی در نظر گرفت چرا که ازدواج یک مرحله از زندگی است و برای وارد شدن به این مرحله آماده شدن و رشد یافتن عقل و جسم والبته بوجود آوردن شرایط مناسب بسیار بسیار اهمیت دارد.
در اینجاذکراین نکته ضروری است که زمان ازدواج هر فردى بر اساس شرائط مختلف شخصی ، فرهنگى، اجتماعى،و خانوادگى وى متفاوت است .
درباره زمان و سن ازدواج دو نکته را باید در نظر داشت که:
1. ازدواج زمان صد در صد معین شده و ثابتی براى همه انسان ها ندارد ، بنابراین سن ازدواج هر فردی با توجه به شرایط و ویژگی های روانی و عاطفی او تعیین می شود.2. سن ازدواج همیشه تابع آمادگی های روانی، اخلاقی و اجتماعی دختر و پسر برای تشکیل زندگی مشترک است.
با توجه به این دو نکته مواردی را درباره سن ازدواج خاطرنشان مى سازد:
1.در روایتى از رسول مکرم اسلام صلى الله علیه و آله ملاک سن ازدواج در ضمن تشبیه زیبایى ارائه مى گردد: «إِنَّ الْأَبْکَارَ بِمَنْزِلَةِ الثَّمَرِ عَلَى الشَّجَرِ إِذَا أَدْرَکَ ثِمَارُهَا فَلَمْ تُجْتَنَ أَفْسَدَتْهُ الشَّمْسُ وَ نَثَرَتْهُ الرِّیَاحُ وَ کَذَلِکَ الْأَبْکَارُ إِذَا أَدْرَکْنَ مَا یُدْرِکُ النِّسَاءُ فَلَیْسَ لَهُنَّ دَوَاءٌ إِلَّا الْبُعُولَةُ وَ إِلَّا لَمْ یُؤْمَنْ عَلَیْهِنَّ الْفَسَادُ لِأَنَّهُنَّ بَشَر»؛وسائل الشیعة، ج 23، 61/20 باب استحباب تعجیل تزویج البنت عند بلوغها و تحصینها بالزوج … . . ص: 61.؛ «دوشیزگان مانند میوه بر درخت هستند زمانى که برسند باید آنان را چید وگرنه حرارت خورشید و وزش بادها تباهشان مى کند، زمانى که دوشیزگان آنچه را که زنان «از غریزه جنسى» درک مى کنند حس کنند دوایى جز شوهر کردن ندارند و در غیر این صورت فاسد و آلوده مى شوند زیرا آنها نیز بشر هستند».
در روایت فوق سن خاصى براى ازدواج تصریح نشده است بلکه بهترین زمان براى ازدواج زمانى است که دختر تمایلات جنسى زنانه را درک مى کند، بنابراین زمانی که والدین احساس می کنند دختر آنان از لحاظ عقلی، اجتماعی، اخلاقی به رشد کافی رسیده است و توانایی اداره کردن زندگی مشترک را دارد، باید زمینه ازدواج دختر خود را فراهم کنند و در این مسیر از فشارهای اجتماعی و سخنان طعنه آمیز دیگران بیمی نداشته باشند.
2. براى افرادى که به وسیله ازدواج نکردن به گناه آلوده مى شوند ازدواج نمودن واجب است و بر اساس این معیار، زمان و سن خاص را نمى توان معرفى نمود. هر زمانى و در هر سنى که آدمى از حفظ گوهر پاکى عاجز گردد به گونه اى که على رغم تمهید مقدمات و رعایت اصول اخلاقى و احکام فقهى همچنان از تیررس شیطان در امان نباشد و از تهدید نفس اماره و آلوده شدن مصون نباشد باید ازدواج کند.
3. عامل دوّم رسیدن به بلوغ جنسى و رشد فکرى و اجتماعى و اخلاقى است، یعنى احساس نیاز جنسی برای ازدواج به تنهایی کافی نیست، بلکه انسان زمانی برای ازدواج باید اقدام کند که علاوه بر نیازهای جنسی، به رشد فکرى و عقلى و اجتماعى و اخلاقى دست یافته باشد. در این جا نیز نمى توان بصورت قطعى سن معینى را بیان نمود ولى معمولاً دختران بین سنین 17 تا22 سالگی اقدام به ازدواج می کنند.
دانشجوی عزیز، موفقیت در زندگی مادی و معنوی، حاصل توکل به خدای مهربان، انجام فرامین او و فرمانبرداری از عقل (بدور از هیجانات) است. برایتان آرزوی بهترینها را داریم و منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم.