پاداش اهل تقوي كه به غيب ايمان دارند و اهل نماز و انفاق و يقين به آخرت هستند، رستگاري و فلاح است. رستگاري، بلندترين قله سعادت است. زيرا
خداوند هستي را براي بشر آفريده؛ «خلق لكم ما في الارض جميعا»[1]
و بشر را براي عبادت «و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون»[2]
و عبادت را براي رسيدن به تقوا؛ «اعبدوا ربكم … لعلكم تتّقون»[3]
و تقوا را براي رسيدن به فلاح و رستگاري «واتقوا الله لعلكم تفلحون»[4].
در قرآن رستگاران، داراي ويژگي هاي زير هستند:
1. كساني كه امر به معروف و نهي از منكر مي كنند.[5]
2. كساني كه در برابر مفاسد جامعه، به اصلاحگري مي پردازند.[6]
3. كساني كه علاوه بر ايمان به رسول خدا(ص) او را حمايت مي كنند.[7]
4. كساني كه از بخل دور هستند.[8]
5. كساني كه در قيامت از حسنات، ميزان سنگين دارند.[9]
شرائط و لوازم رستگاري:
رستگاري بدون تلاش بدست نمي آيد و شرائط و لوازمي دارد، از آن جمله در قرآن به موارد ذيل اشاره شده است:
1. براي فلاح و رستگاري، تزكيه لازم است.«قد افلح من زكّئها»[10]
2. براي فلاح و رستگاري، جهاد لازم است. «جاهدوا في سبيله لعلكم تفلحون»[11]
3. براي فلاح و رستگاري، خشوع در نماز، اعراض از لغو، پرداخت زكات، پاكدامني، عفت، امانتداري، وفاي به عهد و دوام و پايداري در نماز، لازم است.[12]
پي نوشت:
[1] بقره/ 29 [2] ذاريات/56 [3] بقره/21 [4] مائده/100 [5] آل عمران/104 [6] همان [7] اعراف/157 [8] حشر/9 [9] اعراف/8 [10] شمس/9 [11] مائده/35 [12] تفسير نور، ذيل آيه 5 سوره بقره