شمايل حضرت امير مومنان علي -عليه السلام- چگونه بوده است؟

علامه شيخ عبدالرحمن صفوري شافعي در ارتباط با شمايل ظاهري حضرت علي(ع)، مي‌گويد: آن حضرت ميان قامت بود، چشماني سياه و درشت و روي زيبايي چون ماه شب چهارده و شكمي برآمده داشت كه بالاي آن گنجينة علم بود، محاسن شريفش پرپشت، موي سرش كم پُشت، گردنش چون تنگِ نقره‌اي مانند بود.[1]ابن منظور به نقل از ابن عباس مي‌گويد: من زيباتر از شرصه علي نديدم. شَرَصه يا شِرْصه، ريختن موي دو طرف پيشاني از جلو سر است. ابن منظور در توصيف آن حضرت مي‌آورد: علي -عليه السلام- شكمي برآمده داشت و موي جلوي سرش ريخته بود مردم عرب ريختن موي سر را خوش مي دارند و چنين كسي را به فال نيك مي‌گيرند.[2]علّامه حافظ محب الدين طبري مي‌گويد: (علاوه بر اوصافي كه ذكر شد) شانه‌هايي پهن داشت و مَفْصل بازو و شانه‌اش درشت بود.[3]علامه مجلسي (ره) مي نويسد: از جابر و ابن حنفيه روايت است كه: علي -عليه السلام-  مردي ميان قامت و تنومند بود، ابرواني بلند و كماني، چشماني درشت و سياه داشت كه سپيدي آن آميخته به سرخي بود. چهره‌اش از زيبايي مي‌درخشيد، گندمگون بود. موهاي جلو سرش ريخته و پشت سرش مويي به مثل سربندي جواهرنشان داشت. گردنش چون تنگ نقره مانند بوده شكمي بزرگ و پشتي محكم، سينه‌اي پهن، پهلوهايي پرگوشت و يكدست و صاف، دست‌ها و انگشتان پرگوشت و كلفت داشت. بازو و ساعدش درهم و يكدست بود به طوري كه از هم تميز داده نمي‌شد. ساعد‌هايي داشت درشت و دوش‌هاي پهن و مفاصل بزرگ مانند مفصل شير ژيان، محاسني داشت كه سينه‌اش را زينت مي بخشيد و عضلاتي درشت و ساق پايي باريك داشت؛ مغيره گويد: علي -عليه السلام-  به مانند شير بود از اعضاي او آن‌چه بايد درشت باشد در كمال درشتي و آن‌چه بايد ظريف باشد در كمال ظرافت بود.[4]

معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:
1. اميرالمومنين علي بن ابيطالب، احمد رحماني.
2. دانشنامه ي امير مومنان.
3. بهشت برين: محمد حسين آل كشاف الغطاء.

پي نوشت ها:
[1]- صفوري شافعي- عبدالرحمن، نزهه المجاس، ص454.
[2] ـ ابن منظور، لسان العرب، ج 18، ص 352، ماده «ني».
[3] ـ محب الدين طبري، ذخائر العقبي، ص 57.
[4] ـ مجلسي، محمد باقر، بحارالنوار، ج 35، ص 2، 3.