پیامبران به چند دسته تقسیم شده اند که سر سلسله آنان پیامبر اولوالعزم می باشند و بقیه دارای سلسله مراتبی بوده اند. اینکه گفته می شود یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر مبعوث شده اند نشانه همین مسئله می باشد. زیرا این پیامبران بیشتر مبلغ منطقه، شهر، روستا، طایفه و قوم بوده اند. مثلا در زمان ابراهیم، لوط هم در میان قوم خود به تبلیغ مشغول بوده و بسیاری از پیامبران مشهور با هم در یک دوره بوده اند و در همین دوران پیامبران بسیاری نیز زندگی می کرده اند که وظیفه آنان تبلیغ شریعت پیامبر زمان خود و یا پیامبر قبلی بوده است. در واقع بسیاری از آن پیامبران مثل روحانیون امروزی بوده اند که هر کدام بنابر وظیفه خود در جایی مشغولند. یکی مرجع تقلید می باشد و دیگری امام جمعه و دیگری مسئول یک روستا و…در آن زمان نیز افراد بسیاری به فراخور حال خود مشغول تبلیغ دین موسی بوده اند و همچنان در زمان عیسی، ابراهیم، نوح و… هم همینگونه بوده است. آنها نیز پیامبر خوانده می شدند در حالیکه نه فرشته بر آنها نازل می شده و نه وحی می آمده است. بلکه آنان یا توسط پیامبر مرسل زمان خود به تبلیغ فرستاده می شدند و یا درخواب به آنها الهام می شد و یا به طرق دیگر وظیفه ارشاد و تبلیغ به آنها سپرده می شد.
این مسئله هیچ تعارضی ندارد. زیرا آنان ـ پیامبران به مفهوم که ما درک می کنیم نبوده اند بلکه آنان ـ پیامبر به مفهوم مبلغ و ناشر احکام دین موسی و عیسی و… بوده اند. مثل اینکه در زمان پیامبر خاتم نیز چند صد نفر در اطراف و اکناف عالم مشغول نشد احکام اسلام بودند که چون با آمدن پیامبر خاتم، ختم نبوت شد به این افراد پیامبر گفته نمی شود ولی در ادیان گذشته به همین مبلغین مثل روحانیون امروز پیامبر خطاب می کردند و پیامبر، یعنی مبلغ و پیام رسان و این به آن معنا نیست که لاجرم به همه آنها وحی فرستاده شود.
با این توضیح معلوم می شود که در آن زمان نیز بنابر مقتضیات زمانی و مکانی و پراکندگی شهرها و روستا و تعداد جمعیت، مبلغانی مشغول نشر احکام دین موسی بوده اند و تعداد آنان در هر دوره با توجه به زمان و شرایط بسیار بوده است. مثل اینکه امروز هزاران روحانی به تبلیغ دین مشغولند.
منابع:
1- تفسیر نمونه، مکارم شیرازی
2- معارف قرآن، مصباح یزدی
3- قصه های قرآن، ترجمه مصطفی زمانی
4- تاریخ یعقوبی، ابن واضح یعقوبی
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی

پیامبران به چند دسته تقسیم شده اند که سر سلسله آنان پیامبر اولوالعزم می باشند و بقیه دارای سلسله مراتبی بوده اند. اینکه گفته می شود یکصد و بیست و چهار هزار پیامبر مبعوث شده اند نشانه همین مسئله می باشد. زیرا این پیامبران بیشتر مبلغ منطقه، شهر، روستا، طایفه و قوم بوده اند. مثلا در زمان ابراهیم، لوط هم در میان قوم خود به تبلیغ مشغول بوده و بسیاری از پیامبران مشهور با هم در یک دوره بوده اند و در همین دوران پیامبران بسیاری نیز زندگی می کرده اند که وظیفه آنان تبلیغ شریعت پیامبر زمان خود و یا پیامبر قبلی بوده است. در واقع بسیاری از آن پیامبران مثل روحانیون امروزی بوده اند که هر کدام بنابر وظیفه خود در جایی مشغولند. یکی مرجع تقلید می باشد و دیگری امام جمعه و دیگری مسئول یک روستا و…در آن زمان نیز افراد بسیاری به فراخور حال خود مشغول تبلیغ دین موسی بوده اند و همچنان در زمان عیسی، ابراهیم، نوح و… هم همینگونه بوده است. آنها نیز پیامبر خوانده می شدند در حالیکه نه فرشته بر آنها نازل می شده و نه وحی می آمده است. بلکه آنان یا توسط پیامبر مرسل زمان خود به تبلیغ فرستاده می شدند و یا درخواب به آنها الهام می شد و یا به طرق دیگر وظیفه ارشاد و تبلیغ به آنها سپرده می شد.
این مسئله هیچ تعارضی ندارد. زیرا آنان ـ پیامبران به مفهوم که ما درک می کنیم نبوده اند بلکه آنان ـ پیامبر به مفهوم مبلغ و ناشر احکام دین موسی و عیسی و… بوده اند. مثل اینکه در زمان پیامبر خاتم نیز چند صد نفر در اطراف و اکناف عالم مشغول نشد احکام اسلام بودند که چون با آمدن پیامبر خاتم، ختم نبوت شد به این افراد پیامبر گفته نمی شود ولی در ادیان گذشته به همین مبلغین مثل روحانیون امروز پیامبر خطاب می کردند و پیامبر، یعنی مبلغ و پیام رسان و این به آن معنا نیست که لاجرم به همه آنها وحی فرستاده شود.
با این توضیح معلوم می شود که در آن زمان نیز بنابر مقتضیات زمانی و مکانی و پراکندگی شهرها و روستا و تعداد جمعیت، مبلغانی مشغول نشر احکام دین موسی بوده اند و تعداد آنان در هر دوره با توجه به زمان و شرایط بسیار بوده است. مثل اینکه امروز هزاران روحانی به تبلیغ دین مشغولند.
منابع:
1- تفسیر نمونه، مکارم شیرازی
2- معارف قرآن، مصباح یزدی
3- قصه های قرآن، ترجمه مصطفی زمانی
4- تاریخ یعقوبی، ابن واضح یعقوبی
به نقل از اداره پاسخگویی آستان قدس رضوی