«شَدّاد» که بود؟

«شَدّاد بن عاد»، پادشاهی بود که دعوی خدایی کرد و بهشت ساخت و این بدین سبب بود که داوود پیغمبر»علیه السلام« که در روزگار او می زیست، وی را به پرستش خدای یگانه فرا خواند و وعده بهشت داد. او گفت: «من خود در این جهان بهشتی برآرم چون بهشت خدای وی.» قصری بساخت که یک خشت آن از زر و خشت دیگر از سیم و باغی در آن به پا ساخت که بر و بار درختانش جواهر بود و به جای خاک، عنبر و مشک و زعفران در آن جا ریخت و به جای آب و ریگ، در جویها عسل و شیر و لؤلؤ و مرجان به کار داشت. آن گاه که قصور و باغها به پایان رسید، چون خواست به تماشای آن از اسب فرود آید، پایی بر زمین و پایی در رکاب، عزرائیل جان او بستد. گویند که مملکت او ساویه نام داشت و قصور و بساتین او را بهشت شَداد و بهشت ارم و ارم ذات العماد نام دادند.