شیطان، چگونه انسان را فریب می دهد؟

شیطان اگر بخواهد کسی را فریب بدهد، از مجرای ادراکی او، وی را فریب می دهد؛ چیزهایی زشت را پیش او زیبا نشان می دهد و او را می فریبد و با این فریب و نیرنگ انسانیتش را از او می گیرد. او زندگی و زیورهای طبیعت را برای انسان، زیبا جلوه می دهد. در حالی که انسان زیباپسند باید به طرف جمال مطلق برود. معصومین (ع) آن جمال مطلق را می طلبیدند: «اَلّلهم اِنی أَسئَلک مِن جَمالِک بِأَجمله و کُل جَمالک جَمیل»؛ (مفاتیح الجنان/دعای سحر). اگر لحظه ای نور آن جمال مطلق در دل انسان بتابد هرگز غیر خدا را جمیل نمی بیند. اگر انسان به بیراهه می رود و به این و آن سر می سپرد و دل می دهد، برای این است که از جمال مطلق بهره ای نبرده است.استاد حکیم، الهی قمشه ای (قدّس سرّه) می فرمودند: انسان اگر در همه عمر یک لحظه به دیدار حق نایل نشود، عمرش بی حاصل است: « جز فیض دیدارش ندارد عمر، حاصل» (دیوان الهی قمشه ای). اگر ما به دنبال بوستان و گلستان می رویم، برای آن است که آن جمال مطلق را ندیده ایم، گرچه زیباییهای جهان مظهر زیبای مطلق است.
شیطان از راه زیبا نشان دادن زندگی و طبیعت، انسان را می فریبد و خدای سبحان به انسان هشدار می دهد که به دنبال این زیبایی، پژمردگی و افسردگی است: «اِنّا جَعلنا ما عَلی الأَرض زینةً لَها لِنَبلُوکم آیُّکم أَحسَن عَملاً وَ اِنَّا لَجاعلون ما عَلیها صَعیداً جَرزاً» کهف/7-8 ؛ یعنی ما آنچه را که در روی زمین است زیور زمین قرار دادیم(نه زینت شما) و تزیین زمین هم برای آزمون شماست و ما در نهایت، آنچه را که بر روی زمین قرار دارد پژمرده می کنیم.
آیة الله جوادی آملی،تفسیر موضوعی قرآن ج 6 (سیرة پیامبران(ع) در قرآن)