میگوی سرخ یا سوخاری شده، میزان کالری دریافتی را افزایش می‌دهد در حالی که می‌توان با بخارپز کردن این منبع پروتئینی و زدن چاشنی‌ای مانند آب لیموترش تازه به آن، وعده غذایی کم‌کالری و در عین حال مغذی‌ای داشت.
 
یکی از عادت‌های خوب غذایی که متخصصان تغذیه آن را توصیه می‌کنند، مصرف هفتگی فرآورده‌های دریایی از انواع ماهی گرفته تا میگوست، اما خیلی‌ها می‌گویند میگو کلسترول دارد و باید از خوردن آن اجتناب کرد، اما این باور درست است یا این که حقیقت چیز دیگری است؟ به غیر از این موضوع، عادت به مصرف میگو چه فواید و چه زیان‌هایی دارد؟ این‌ها همان مواردی هستند که در ادامه به آن‌ها اشاره شده است.

ضد فشارخون

میگو از منابع اسیدهای چربی از خانواده امگا 3 است که دریافت آن به کنترل فشارخون کمک می‌کند. البته توصیه می‌شود این ماده غذایی در هنگام تهیه با حداقل روغن و نمک طبخ شود، در این صورت به گزینه‌ای مناسب برای کاهش سطح فشارخون تبدیل خواهد شد زیرا سرخ کردن آن در روغن، کالری بیشتر به بدن می‌رساند و باعث افزایش وزن می‌شود که خود از عوامل بروز فشارخون است.

سرشار از سلنیوم

یکی از مواد معدنی‌ای که در میگو به میزان بسیار یافت می‌شود، سلنیوم است. با خوردن 100 گرم میگو، 64 درصد از نیاز روزانه به این ماده مغذی تأمین خواهد شد و از آنجا که سلنیوم خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارد، عادت به خوردن میگو، احتمال ابتلا به سرطان روده بزرگ و انواع سرطان خون مانند «لوسمی» و «لنفوم هوچکین» را کاهش می‌دهد.

افرادی که به دلایل مختلف گوشت قرمز نمی‌خورند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به کم‌خونی ناشی از فقر آهن قرار دارند و از آنجا که با خوردن 100 گرم میگو، 19 درصد از نیاز به این ماده مغذی تأمین می‌شود، بهتر است در صورت نخوردن گوشت قرمز، میگو را در برنامه غذایی روزانه‌شان بگنجانند.

ضد آلزایمر

امگا 3 فراوانی که در میگو وجود دارد، باعث می‌شود عادت به مصرف هفتگی آن از بروز آلزایمر و اختلال حواس در دوران سالمندی جلوگیری کند. در واقع، دریافت روزانه 380 میلی‌گرم از این اسیدهای چرب، از بروز اختلال حواس و آلزایمر جلوگیری می‌کند و با خوردن هفته‌ای 2 تا 3 بار میگو، این مقدار اسید چرب به بدن خواهد رسید.1

جلوگیری ریزش مو

بسیاری از مردان و زنان ریزش مویی دارند که فاقد ویژگی های ژنتیکی این اتفاق هستند. در این موارد، می توان آن را به رژیم غذایی ضعیف و مواجهه با محیطی نه چندان خوب مرتبط دانست که به راحتی می توان آن را رفع کرد.

به طور خاص، کمبود روی در بدن، به عنوان یک عامل قوی برای ریزش مو شناخته شده است. با افزایش مصرف میگو در رژیم غذایی خود، نیازهای روی شما به راحتی برآورده می شود.

میگو برای بهبود عملکرد تیروئید

غده تیروئید نقش بسیار مهمی در متابولیسم کلی ایفا می کند و هورمون های تیرویید ارتباط اولیه آن هستند.

هورمون های تیروئیدی برای سنتز کافی به ید نیاز دارد، اما هنوز میلیون ها نفر به اندازه کافی از این مواد معدنی حیاتی استفاده نمی کنند. سرکوب بروز هورمون های تیروئیدی منجر به استفاده کندتر از کالری به عنوان متابولیسم می شود. این اتفاق باعث افزایش وزن می شود. میگو حاوی ید بیش از میزان کافی برای کمک به حفظ عملکرد تیروئید است.

میگو برای ساخت استخوان قوی و محکم

وقتی نوبت به غذاهایی می شود که استحکام استخوان و بازسازیشان را افزایش می دهند، میگو اولین چیزی نیست که به ذهن می رسد. افراد در ابتدا به غذاهای مبتنی بر محصولات لبنی فکر می کنند، اما این واقعاً می تواند یک اشتباه تلقی شود. میگو تقریباً شامل تمام مواد مغذی ضروری برای ساخت استخوان است، از جمله کلسیم، منیزیم، روی، فسفر و ویتامین D.

میگو برای بهبود سلامت چشم

مصرف منظم میگو, اگرچه اغلب با بهبود بهداشت چشم همراه نیست, اما تاثیر حفاظتی بر چشم ها دارد. چشم ها در معرض انحطاط و فروپاشی قرار دارند.
میگو حاوی آنتی اکسیدان های متنوعی , به ویژه آستاگزانتین می باشد. آستاگزانتین یکی از چند آنتی اکسیدانی است که برای حفظ سلامتی چشم ها, تسکین خستگی و کمک به جلوگیری از شکست و از دست دادن بینایی استفاده می شود.

میگو مفید برای کاهش خطر حمله قلبی و سکته

میگو دارای یک آنزیم فیبرینولیتیک است که لخته ها را از هم باز می کند. افرادی که سکته می کنند اگر در زمان مناسب به بیمارستان برسند و آنزیم فیبرینولیتیک به آنها برسد شانس خوبی برای بهبودی دارند. پس مصرف میگو می تواند قبل از اینکه این اتفاق ناگوار رخ دهد, لخته را نابود کند.2

حفظ سلامت مغز

بیماری های عصبی عضلانی شایع، غیر قابل درمان هستند و عمدتا به عنوان یک نتیجه از محرک های التهابی رخ می دهند. آنتی اکسیدان ها در میگو از مغز حمایت می کنند، آنها را از التهاب بیش از حد محافظت می کنند و حتی می توانند حافظه را بهبود بخشند. هنگامی که شما برای دریافت یک مدرک جدید یا برای مدرسه و دانشگاه مطالعه می کنید، خواص میگو می تواند مغز را تقویت کند.

کنترل دیابت و مشکلات کلیوی

در مطالعه ای که بر روی موش ها انجام شده بود کشف شد که میگو فعالیت آنزیمی آنتی اکسیدان را بهبود می بخشد و در موش های دیابتی سطح MDA در کلیه کاهش می یابد. تجزیه و تحلیل بافت شناسی کلیه آنها نشان داد که هیپرتوفیزی بزرگ گلومرول و انقباض لوله ای در موش ها کمتر دیده می شود. این نشان می دهد که آستاکسانتین میگو می تواند نقش مهمی در کاهش آسیب اکسیداتیو داشته باشد. همچنین می تواند از مشکلات کلیه ناشی از دیابت جلوگیری کند.

محافظت از کبد

آستاکسانتین 100 تا 500 برابر موثرتر از ویتامین E در جلوگیری از پراکسیداسیون لیپید و کاهش تجمع چربی در کبد است. در آزمایش بر روی موش ها نیز گزارش شده است که آستاکسانتین می تواند ژن های دخیل در جذب لیپوژنز و چربی بدون تغییر در ژن های مربوط به اکسیداسیون اسید های چرب در کبد را کاهش دهد. موجودات دریایی مانند میگو دارای آستاکسانتین هستند. مصرف آنها به میزان مناسب می تواند کبد شما را از سیروز، بیماری کبد چرب غیر الکلی و سایر اختلالات ناشی از استرس اکسیداتیو محافظت کند. جدا از آستاکسانتین، لوتئین و دیگر مواد مغذی، آیا میگو هر چیز دیگری را برای سلامتی دارد؟ خوب. جواب مثبت است.3

کاهش خطر افسردگی

اسیدهای چرب ضروری و امگا۳ موجود در میگو می‌توانند در برابر افسردگی از فرد محافظت کرده و خلق و خوی او را بهبود بخشند.

جلوگیری از پیری زودرس

میگو حاوی کاروتنوئید است. این ماده برای سلامت پوست و جلوگیری از پیری زودرس بسیار مفید است.

تعادل هورمون‌ها

مهم‌ترین جنبه مصرف میگو نقش آن در تعادل هورمون‌های بدن است – به ویژه اگر به ورزش علاقه داشته باشیم. میگو، پروتئین بالایی داشته که برای تولید هورمون و تعادل تعداد آن‌ها در بدن مفید است. به علاوه اگر می‌خواهیم حجم عضلات خود را افزایش دهیم، میگو بسیار اهمیت دارد زیرا دارای مواد مغذی لازم برای افزایش حجم عضلات است.

منبع امگا۳

امگا۳ برای مغز ضروری است. متاسفانه برخی افراد فکر می‌کنند میگو منبع کلسترول بد است بنابراین ترجیح می‌دهند آن را در رژیم غذایی روزانه خود قرار ندهند. تحقیقات زیادی اثبات کرده‌اند که میگو انواع مختلف امگا۳ دارد. در ۱۲۰ گرم میگو، ۵۰٪ ایکوزاپنتانوئیک اسید یا EPA و  همین اندازه دوکوزاهگزانوئیک اسید یا DHA وجود دارد. EPA و DHA دو نوع امگا۳ هستند که نقش مهمی در حفظ سلامت سیستم عصبی ایفا کرده و از بیماری قلبی نیز جلوگیری می‌کنند.4

مضرات مصرف میگو

از آنجایی که ماهی و میگو جزء مواد غذایی حساسیت‌زا (آلرژی) هستند، مصرف آنها در کسانی که سابقه و استعداد ابتلا به آلرژی یا حساسیت غذایی داشته، باید طبق نظر پزشک و متخصص تغذیه و با احتیاط شو و همچنین پیشنهاد شده این افراد برای آگاهی بیشتر از علایم و نشانه‌های آلرژی غذایی، با متخصص مربوطه مشورت کنند.

میگو دارای موادی به نام پورین بوده  که می‌توانند در بدن به اسید اوریک تبدیل گردد. تجمع بیش از حد پورین‌ها و اسیداوریک نیز در بدن موجب تشدید عوارض بیماری‌هایی مثل نقرس و سنگ کلیه می‌شود. به همین دلیل بهتر است بیماران کلیوی یا مبتلایان به نقرس، مصرف میگو را محدود نمایند یا از مصرف آن خودداری کنند.5

پی نوشت:
1.www.beytoote.com
2.www.namnak.com
www.7ganj.ir.3
4.www.bazdeh.org
5.www.virgool.io