ضرورت حفظ قرآن با وجود امکانات امروزی

چند نکته درباره این پرسش شایان توجه است: اگر هدف تنها مصون گشتن قرآن از تحریف بود، نیاز به حفظ قرآن و صرف هزینه هاى کلان وجود نداشت! اما آثار مختلفى بر حفظ قرآن مترتب است؛ از جمله:

1. یاد خدا

تأثیرگذارى بر جان و روح حافظ؛ به گونه اى که در هر پیشامدى آیه مناسب با آن بر قلب خطور کند و یا با یادآورى آن، شخص وظیفه خود را در حادثه تشخیص دهد. براى مثال قرآن درباره وسوسه هاى شیاطین مى فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّیْطانِ تَذَکَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ»؛ اعراف (7)، آیه 201.؛ «پرهیز کاران هر گاه خیالى شیطانى عارضشان شود، یاد [خدا ]
کنند و آن گاه بینا باشند». پس همان گونه که خیال شیطانى جان را شعله ور مى کند، یادآورى آیات شعله را خاموش و دل را نورانى مى سازد. بدیهى است چنین اثرى بر وجود آیات قرآن، در رایانه و دفتر یادداشت مترتب نمى گردد.
به طور کلى؛ قرآن تذکره و عامل یادآورى است نظیر آیات 55 سوره «مدثر» و 12 سوره «عبس»، 16، 41، 51، 54 و 56 از سوره مریم و 24 سوره احزاب. و این یادآورى آثار بسیارى دارد که با حفظ قرآن، بیشتر تأمین مى شود.

2. شفاى دردهاى معنوى

قرآن همان گونه که راهنما و هدایت گر در صحنه هاى مختلف زندگى است، اثر ویژه اى بر جان و قلب انسان دارد و آن درمان بیمارى هاى درونى است؛ نظیر کبر، غرور، ترس، اضطراب، تشویش خاطر، سوء ظن به دیگران، بدبینى به سیر جریان امور و… .
یکى از مهم ترین ویژگى هاى قرآن، زبان عاطفه و تأثیرگذارى آن بر عواطف و احساسات و تلطیف کردن آنها است؛ر.ک: تفسیر قرآن، استاد شهید مطهرى، ج 10، بخش اول. چنان که خود مى فرماید: «یا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جاءَتْکُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ شِفاءٌ لِما فِی الصُّدُورِ»؛ یونس (10)، آیه 57.؛ «اى مردم! از سوى پروردگارتان پندى براى شما و شفابخش دل ها و رهنمود و رحمتى براى
مؤمنان آمده است». این شفابخشى هنگامى کامل مى گردد که دل در محضر قران باشد و داروهاى قرآنى را به خود تلقین و یادآورى کند.
بنابراین توصیه مى شود، حداقل آیاتى را که بر جان خود مؤثر و در درمان مشکلات روحى خود مفید تشخیص مى دهید، به حافظه و خاطر خود بسپرید و بکوشید آن را از حد حافظه ذهنى به باور قلبى تبدیل کنید تا در اثر این تلقین، قلب درمان شده و آثار شفابخش آن را شاهد باشید.
شاید مهم ترین علت سفارش هاى مکرر به حفظ قرآن از سوى پیشوایان معصوم علیهم السلام، رهانیدن انسان از اضطراب، تشویش ها و آلام روحى باشد؛ چرا که قرآن «ذکر» است «وَ هذا ذِکْرٌ مُبارَکٌ أَنْزَلْناهُ»؛ انبیاء (21)، آیه 50. و اطمینان قلب در ذکر خدا نهفته است. «أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ»؛ رعد (13)، آیه 28. و روگردانى از ذکر خدا زندگانى سخت و تؤام با تنگناها و
گرفتارى ها را به دنبال دارد.طه (20)، آیه 124.

3. تحقیق و پژوهش

قرآن مجید کتابى براى همه زمان ها و متناسب با نیازهاى علمى همه انسان ها است. این کتاب طورى تنظیم شده، که عبارت هاى آن علاوه بر معانى ظاهرى، داراى معانى باطنى بسیار عمیقى است. معانى باطنى قرآن فراتر از دسترسى به الفاظ از طریق رایانه و کتاب است. راه اصلى رسیدن به معانى باطنى، کشف انواع ارتباط بین آیات است. به عبارت دیگر تحقیق و پژوهش در قرآن نیاز به
هوشمندى ذهن و نورانیت قلب دارد. این مهم با حفظ کردن و انس با قرآن، بهتر امکان پذیر است.ر.ک:
الف. شهریار پرهیزگار، چگونه قرآن را حفظ کنیم، (نمایندگى ولى فقیه در نیروى مقاومت بسیج)، 1371، چاپ اول، ص 22.
ب. اهمیت و روش حفظ قرآن، الیاس کلانترى، (تهران انتشارات بیان، 1362، چاپ اول)، ص 9-21.