ضمیر ناخود آگاه قسمتى از شخصیت و باطن انسان است که او به دلایل مختلفى آنرا پنهان میسازد؛ مثل خاطرات ناخوشایند، حوادث سخت زندگى و… . مجموعه این موارد پنهان موجب رفتارهایى میگردد که محرّک آن «ضمیر ناخودآگاه» است.
در آموزههای دینی به جنبه منفی و مثبت «ضمیر ناخودآگاه» اشاره شده است؛ مانند اینکه ایمان به خدا، با ورود به ضمیر ناخودآگاه انسان بر بسیارى از نگرشهاى دیگر او، مثل نگرش به معناى زندگى و هدف زندگى، تأثیر مستقیم و جدّى دارد و اینها به نوبه خود نگرشهاى فرد در باب خوب و بد، درست و نادرست و… را شکل میدهند.
در آموزههای دینی به جنبه منفی و مثبت «ضمیر ناخودآگاه» اشاره شده است؛ مانند اینکه ایمان به خدا، با ورود به ضمیر ناخودآگاه انسان بر بسیارى از نگرشهاى دیگر او، مثل نگرش به معناى زندگى و هدف زندگى، تأثیر مستقیم و جدّى دارد و اینها به نوبه خود نگرشهاى فرد در باب خوب و بد، درست و نادرست و… را شکل میدهند.