حضرت یونس مرتکب حرام و ترک تکلیف مولوی نشده است، بلکه کار ایشان ترک اولی بوده است و آن «عجله کردن در ترک قوم» و عدم صبوری لایق به مقام نبوت است. این ترک اولی از پیامبر سبب شد در همان راهی بیافتد تا متنبه نسبت به ترک اولی شود، و از سوی دیگر صبور گردد و خدا را بخواند و خداوند دوباره ایشان را به سوی قومش برگرداند و مشغول راهنمائی مردم شد. ظلمی که حضرت یونس(ع) انی کنت من الظالمین به آن اشاره می کند دوری از مقام قرب الهی و ترک مسؤولیت خدایی است حضرت یونس(ع) دارای کمال قرب الهی بود و اندک حجاب رقیق برای خواص و اولیای مخصوص یاری از غم محسوب می شود چرا که مانع تداوم بارقه الهی است لذا ندا داده «لا اله الا انت، سبحانک انی کنت من الظالمین» و خدا پاسخ داد: «فاستجبناله و نجیّناه من الغم»(تفسیر موضوعی آیت الله جوادی آملی، ج 7، ص 304).